فضایل نماز صبح در کلام ائمه اطهار
فضایل نماز صبح در کلام ائمه اطهار
نماز صبح مشهود ملائک است
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود:
«لان اصلی الصبح فی جماعة احب الیَّ من ان اصلّی لیلتی حتی اصبح»
اگر نماز صبح را به جماعت بخوانم، در نظرم محبوب تر از عبادت و شب زنده داری تا صبح است.
امام علی (علیه السلام) فرمود:
«من صلی الفجر فی جماعة رفعت فی صلاة الابرار و کتب یومئذ فی وفد المتقین»
کسی که نماز صبح را به جماعت بخواند، نمازش در میان نماز نیکان بالا برده می شود و آن روز [نامش] در جرگه پارسایان نوشته شود.
امام صادق (علیه السلام) از رسول خدا نقل می کند که فرمود:
«من صلّی الغداة و العشاء الاخرة فی جماعة فهو فی ذمة، فمن ظلمه فانما یظلم الله و من حقره فانما یحقر الله عزوجل»
هر کسی نماز صبح و عشا را با جماعت به جا آورد، در تحت نگهبانی و ذمه خدا قرار می گیرد و هر کس به او ستم کند، گویا خدا را ستم کرده است و هر کسی او را تحقیر کند، همانا خدا را تحقیر کرده است.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود:
کسی که نماز صبح نخواند قرآن از او بیزار است.
(اسرار الصلوه/ص۳۴)
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود:
هنگامی که آفتاب طلوع کرد مثل اینکه بر شاخ های شیطان طلوع می کند. پروردگارم، مرا امر نموده که قبل از طلوع خورشید و قبل از آنکه کافر برای آفتاب سجده کند، نماز صبح بخوانم تا آنکه امتم برای خداوند، سجده نمایند و زود به جای آوردن آن، در پیشگاه خداوند محبوب تر است. این نمازی است که ملائکه شب و روز شاهد آن می باشند.
(وسائل الشیعه، ج3، ص9، ح7)
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
«فاذا صلی العبد صلاة الصبح مع طلوع الفجر اثبتت له مرتینتثبتها ملائکة اللیل و ملائکة النهار»
پس هرگاه نمازگزار نماز صبح را با طلوع فجر به جای آورد دو مرتبه برای اونوشته می شود، هم فرشته صبح و هم فرشته شب می نویسند. (نماز صبح را فرشته روز و فرشته شب هر دو مشاهده می کنند)
(ثواب الاعمال ، ص 62)
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود:
«من صلّی الفجر فی جماعة ثم جلس یذکر الله عزوجل حتی تطلع الشمس کان له فی الفردوس سبعون درجة»
هر کس نماز صبح را با جماعت بخواند و سپس تا طلوع خورشید به ذکر خدا مشغول باشد، خداوند در بهشت هفتاد درجه به او می دهد.
(وسائل الشیعه ، ص373، ح11)
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلّم) فرمود:
«ولو علموا الفضل الذی فیهما (صلاة الغداة و العشاء) لاتوهما و لو حبوا»
اگر بدانند فضیلت خواندن نماز صبح و عشا [با جماعت] را، به (سوی) آن می آیند هر چند با زانوها و دست ها باشد مانند راه رفتن کودک با نشستنگاه خود.
