کمک برای پید اشدن یک کودک 8 ماهه
جوابهای دندان شکن صحابه امیرالمؤمنین ع به هشام
از امیر مؤمنان علی بن ابیطالب (علیه السلام) شنیدم که می گفت: «..در دوزخ عذاب دردناک و خوار کننده ای است که هر امیری در میان رعـیت بـه عدالت رفتار نکند او را در آن جایگاه به عذاب دردنـاکی، کـیفر می دهند!»
جنب و جوش عجیبی بود، هزاران نفر، پیر و جوان، سیاه و سـفید، غـنی و فـقیر، شاه و گدا افسر و سرباز و شخصیت های مختلف اجتماعات، دنیای غوغاها، ماجراجوئی ها، هوس ها و خودپسندی ها، غرور و دعـواها، نزاع ها و امتیازات بی جا و پرزرق و برق را پشت سر گذاشته اند و همه نشانه های ی تعیین و تشخیص و مقام را با دسـت های خود به دور ریخته اند و بـا یـک لباس ساده که احرامش گویند، وارد دنیای پر خلوص و مملو از صفای مراسم حج شده و به دیار معنویت و آستان الهی ورود کردند و همه گرد نقطه ای مرکزی کعبه طواف کنند!
گردش منظم انسان ها با ملیت و نژاد گـوناگون گرد کانون وحدت، با لباس و سبک خاص، خود نمونه ای از هماهنگی فعالیت های جسمی و روحی، مادی و معنوی و اتحاد همه‌جانبه ی انسان ها است! آن صحنه بزرگ و دینی، انسان را به یاد رستاخیز عظیم قیامت می اندازد!
«هشام بن عـبد المـلک» خلیفه مقتدر اموی، نیز در این گنگره عظیم و مراسم با شکوه شرکت دارد! او با این سفر مذهبی علاوه بر ادای فرضیه؛ گویی می خواهد مبانی لرزان حکومتش را که بر اساس ظلم و ستم و سر نیزه بنا شده اسـت، بـا یک مانور مذهبی، رنگ دینی دهد و خویشتن را در صف مؤمنین و پاکدامنان جا زند و خلیفه ای پرهیزگار و عادل جلوه دهد، تا بدین وسیله پایه های متزلزل حکومت غیر ملی خود را محکم و استوار سازد!
شـاید هـم مشاهده ی این صحنه عظیم روحانی حج و هماهنگی روح و جسم در عبادت که صحنه ای همانند رستاخیز و قیامت است، او را به فکر آخرت انداخته و صحنه ی فجیع جنایت ها و اعمال ناشایست او را جلو چشمش مجسم ساخته است و او را بـه فکر حـساب افـکنده و شاید هم خود را در همین دنـیا و در مـحکمه وجـدان محاکمه و محکوم می کند، و از این جهت در فکر اصلاح خویش افتاده! و در جستجوی پند و موعظه ای بر آمده است، و یا...؟!
نمی دانم!
در هر صورت در پایان مراسم در مجلس بـاشکوهی کـه بـرایش ترتیب داده بودند، رجال و شخصیت ها نیز در اطرافش بودند. هـشام خـواست تا یکی از اصحاب پیامبر (صلی الله و علیه وآله) را به نزدش آورند؟
فرق بین حلم و کظم غیظ
حضرت آیةالله شیخ محمدتقی آملی (قدس‌سره) : برای جلوگیری از صفت غضب دو راه ممکن است، یکی حلم و دیگری کظم الغیظ یعنی فروخوردن غیظ و خشم.
حلم عبارت است از صفتی نفسانی و حالتی روحانی که از آن به سکونت نفس و آرامش خاطر تعبیر می‌کنند که با ورود امر ناملایمی، شخص زود از جا بدر نمی‌رود. اما کظم غیظ، عبارت از این‌که شخص، حالت سکونت و آرامش را به خود بدهد که آن تحلّم است و این امری است عارضی برخلاف حلم که فطری انسان است.
اگر کسی حلیم باشد از غضب نابجا و مذموم جلوگیری می‌کند و نمی‌گذارد چنین غضبی وارد دل شود ولی صاحب کظم غیظ از غضب وارد شده جلوگیری می‌کند. به عبارت دیگر حلم در شخص حلیم مانند صفت عدالت است در شخص عادل که نمی‌گذارد از او معصیت صادر شود ولی کظم در آدم کاظم حکم توبه را دارد نسبت به شخص تائب. مثال حلم مثال آب است که فطرت آن این است که همیشه به طرف سرازیری متمایل است و پایین می‌رود ولکن تحلم (کظم غیظ) مثال آبی است که به وسیله تلمبه یا ادوات برقی بخواهد برخلاف جریان طبیعی‌اش به سمت بالا برود.
با این حساب روحی که دارای حلم است افضل است از روحی که تنها کظم غیظ دارد؛ و البته در کنترل غضب اولی آسان‌تر است از دومی. زیرا در دومی میان غضب و کظم غیظ جنگ واقع می‌شود تا کدام غالب شوند و کدام مغلوب، ولی در شخص حلیم، غضب اصلاً پیدا نمی‌شود.
سه راه برای عاقبت بخیری
امام صادق (علیه السلام) به یکی از دوستانشان یک نامه ای نوشتند. ایشان
در آن نامه به دوستشان می نویسند اگر می خواهی عاقبت بخیر بشوی سه کار را
باید انجام بدهید.
عاقبت بخیری
طبق آموزه های اسلامی یکی از مهمترین دعاهایی که انسان باید بکند عاقبت به خیرى است همانگونه که امام سجاد علیه السلام در دعاى مکارم از خداوند می خواهند او را به راه حق هدایت کند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ مَتِّعْنِى بِهُدًى صَالِحٍ لَا أَسْتَبْدِلُ بِهِ، وَ طَرِیقَه حَقٍّ لَا أَزِیغُ عَنْهَا» (صحیفه سجادیه/ دعاى 20)
اگر می خواهید عاقبت بخیر بشوید: وَ أَکْرِمْ کُلَّ مَنْ وَجَدْتَهُ یَذْکُرُنَا أَوْ یَنْتَحِلُ مَوَدَّتَنَا ثُمَّ لَیْسَ عَلَیْکَ صَادِقاً کَانَ أَوْ کَاذِباً إِنَّمَا عَلَیْکَ نِیَّتُکَ وَ عَلَیْهِ کَذِبُهُ» (عیونأخبارالرضا، ج2، ص4) به کسی که به ما منصوب است و ارادت دارد، اظهار مودت می کند ولو به دروغ احترام کن.
عاقبت به خیری آنقدر با اهمیت است که یکى از دعاهای اولیا و انبیای الهی دعا برای عاقبت بخیری و فرجام نیک و زندگی را به خیر پایان بردن بوده است: «وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرار» (آل عمران/193) «تَوَفَّنِی مُسْلِماً» (یوسف/101) «أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ» (یوسف/101) اینها ردیف های این دعاست که در قرآن کریم آمده است.
در سوره مبارکه «فصلت» آیه 30 نیز می خوانیم که خداوند در مورد استقامت در دینداری سخن میگوید. در این میان انسان به انواع و اقسام امتحانات الهی دچار می‌شود تا میزان استقامتش سنجیده شود که این استقامت همان عاقبت بخیری است.
درخواست ها و دعاهاى اولیاى خدا، مسلمان مردن است. همان گونه که حضرت یوسف علیه السلام از خداوند مى خواهد که مسلمان بمیرد: «تَوَفَّنِی مُسْلِماً» (یوسف/ 101) خدایا مرا مسلمان بمیران.
طبق آموزه های اسلامی یکی از مهمترین دعاهایی که انسان باید بکند عاقبت به خیرى است همانگونه که امام سجاد علیه السلام در دعاى مکارم از خداوند می خواهند او را به راه حق هدایت کند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ مَتِّعْنِى بِهُدًى صَالِحٍ لَا أَسْتَبْدِلُ بِهِ، وَ طَرِیقَه حَقٍّ لَا أَزِیغُ عَنْهَا» (صحیفه سجادیه/ دعاى 20)
اگر می خواهید عاقبت بخیر بشوید: وَ أَکْرِمْ کُلَّ مَنْ وَجَدْتَهُ یَذْکُرُنَا أَوْ یَنْتَحِلُ مَوَدَّتَنَا ثُمَّ لَیْسَ عَلَیْکَ صَادِقاً کَانَ أَوْ کَاذِباً إِنَّمَا عَلَیْکَ نِیَّتُکَ وَ عَلَیْهِ کَذِبُهُ» (عیونأخبارالرضا، ج2، ص4) به کسی که به ما منصوب است و ارادت دارد، اظهار مودت می کند ولو به دروغ احترام کن.
عاقبت به خیری آنقدر با اهمیت است که یکى از دعاهای اولیا و انبیای الهی دعا برای عاقبت بخیری و فرجام نیک و زندگی را به خیر پایان بردن بوده است: «وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرار» (آل عمران/193) «تَوَفَّنِی مُسْلِماً» (یوسف/101) «أَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ» (یوسف/101) اینها ردیف های این دعاست که در قرآن کریم آمده است.
در سوره مبارکه «فصلت» آیه 30 نیز می خوانیم که خداوند در مورد استقامت در دینداری سخن میگوید. در این میان انسان به انواع و اقسام امتحانات الهی دچار می‌شود تا میزان استقامتش سنجیده شود که این استقامت همان عاقبت بخیری است.
درخواست ها و دعاهاى اولیاى خدا، مسلمان مردن است. همان گونه که حضرت یوسف علیه السلام از خداوند مى خواهد که مسلمان بمیرد: «تَوَفَّنِی مُسْلِماً» (یوسف/ 101) خدایا مرا مسلمان بمیران.
گوشه ای از وصایای امام صادق علیه السلام هنگام شهادت
اودر لحظه مرگ وصایایی چندی می نماید که برخی درامر امامت برخی درزمینه مسائل خانوادگی وبخشی درمورد عامه است.
- به فرزندان خود گفت: فَلا تَمُوتُنَّ اِلاُّ وَاَنتُم مُسلِموُن: بکوشید که جز مسلمان نمیرید.
- به کسان وخویشان فرمود: اِنَّ شَفاعَتَنَا لاتَنالُ مَستَخِفّاَ بِالصَّلاةِ. شفاعت ما به کسی که نماز راکوچک بشمارد نمی رسد
- به خانواده خود وصیت کرد که پس ازمرگش تا چند سال درموسم حج درمنی برای او مراسم عزاداری برپاکنند.
- دستور داد برای خویشان وکسان هدیه ای بفرستند، حتی هفتاد دینار برای حسن افطس از خویشان او. وحسن افطس همان کسی است که با خنجر به امام حمله کرده بود ومی فرمود می خواهد آیه قرآن رادرمورد صله رحم اجرا کند.
- درباره امام پس ازخود، امام کاظم(علیه السلام) رابرای چندمین بار منصوب کرد که او درآن هنگام براساس سندی بیست سال داشت.
- بخشی از سفارشهای او درباره غسل وکفن وقبر خود بود که احکام اسلامی دراین زمینه وجود دارد.
- وبالاخره بخشی از وصیت راجع به مردم بود که روؤس آن دعوت به وقار وآرامش، حفظ زبان، پرهیز ازدروغ وتهمت ودشمنی، دوری ازتجاوز کار، پرهیز ازحسادت وترک معاصی و... بود.
۲۹
تیر
نگاهی به نحوه شهادت امام صادق علیه السلام
امام در سالهای آخر عمر خود شدیداً لاغر و ضعیف شده بود و به تعبیر یکی از افرادی که امام را درآن روزگار دیده بود از او چیزی نمانده بود جز سرش، کنایه ازاینکه بدن کاملاً فرسوده ونحیف شده بود. سراسرزندگیش به دشواری وسختی ورنج آفرینی گذشته بود. ودرسالهای آخر عمربر میزان محدودیت واحضار وتهدید او اضافه می شد که این خود بر خستگی ورنجش می افزود.
روزی منصور به وزیر دربارش « ربیع » گفت همین اکنون جعفربن محمد (امام صادق( علیه السلام)) رادراینجا حاضر کن .
ربیع فرمان منصور را اجرا کرد حضرت صادق( علیه السلام) را احضار نمود، منصور باکمال خشم و تندی به آنحضرت رو کرد وگفت:
« خدامرا بکشد اگر تو رانکشم آیا درمورد سلطنت من اشکال تراشی می کنی ؟»
امام: آنکس که چنین خبری به تو داده دروغگو است ...
ربیع میگوید: امام صادق( علیه السلام) رادیدم هنگام ورود لبهایش حرکت می کند، وقتی که کنارمنصور نشست، لبهایش حرکت می کرد ولحظه به لحظه ازخشم منصور کمتر می شد .
وقتی که امام صادق( علیه السلام) ازنزد منصور رفت، پشت سرامام رفتم وبه اوعرض کردم:
وقتی که شما وارد برمنصور شدید منصور نسبت به شما بسیار خشمگین بود ولی وقتی که نزد او آمدی ولبهای تو حرکت کرد خشم او کم شد شما لبهایتان را به چه چیز حرکت می دادی ؟
زندگینامه امام صادق (ع)
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام رئیس مذهب جعفری ( شیعه ) در روز 17 ربیع الاول سال 83هجری چشم به جهان گشود . پدرش امام محمد باقر ( ع ) و مادرش "ام فروه " دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر می باشد. کنیه آن حضرت : "ابو عبدالله " و لقبش "صادق " است . حضرت صادق تا سن 12سالگی معاصر جد گرامیش حضرت سجاد بود و مسلما تربیت اولیه او تحت نظر آن بزرگوار صورت گرفته و امام ( ع ) از خرمن دانش جدش خوشه چینی کرده است . پس از رحلت امام چهارم مدت 19سال نیز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد باقر ( ع ) زندگی کرد و با این ترتیب 31سال از دوران عمر خود را در خدمت جد و پدر بزرگوار خود که هر یک از آنان در زمان خویش حجت خدا بودند ، و از مبدأ فیض کسب نور می نمودند گذرانید . بنابراین صرف نظر از جنبه الهی و افاضات رحمانی که هر امامی آن را دار می باشد ، بهره مندی از محضر پدر و جد بزرگوارش موجب شد که آن حضرت با استعداد ذاتی و شم علمی و ذکاوت بسیار ، به حد کمال علم و ادب رسید و در عصر خود بزرگترین قهرمان علم و دانش گردید . پس از درگذشت پدر بزرگوارش 34سال نیز دوره امامت او بود که در این مدت "مکتب جعفری " را پایه ریزی فرمود و موجب بازسازی و زنده نگهداشتن شریعت محمدی ( ص ) گردید . زندگی پر بار امام جعفر صادق ( ع ) مصادف بود با خلافت پنج نفر از بنی امیه ( هشام بن عبدالملک - ولید بن یزید - یزید بن ولید - ابراهیم بن ولید - مروان حمار ) که هر یک به نحوی موجب تألم و تأثر و کدورت روح بلند امام معصوم ( ع ) را فراهم می کرده اند ، و دو نفر از خلفای عباسی ( سفاح و منصور ) نیز در زمان امام ( ع ) مسند خلافت را تصاحب کردند و نشان دادند که در بیداد و ستم بر امویان پیشی گرفته اند ، چنانکه امام صادق ( ع ) در 10سال آخر عمر شریفش در ناامنی و ناراحتی بیشتری بسر می برد .
زندگینامه امام صادق, امام صادق, شهادت امام صادق
عصر امام صادق ( ع )
عصر امام صادق ( ع ) یکی از طوفانی ترین ادوار تاریخ اسلام است که از یک سو اغتشاشها و انقلابهای پیاپی گروههای مختلف ، بویژه از طرف خونخواهان امام حسین ( ع ) رخ می داد ، که انقلاب "ابو سلمه " در کوفه و "ابو مسلم " در خراسان و ایران از مهمترین آنها بوده است . و همین انقلاب سرانجام حکومت شوم بنی امیه را برانداخت و مردم را از یوغ ستم و بیدادشان رها ساخت .
حجاب زنان یهود چگونه بود؟
اگر خداوند حجاب را برای زن قرار داده، بخاطر حساسیت وجود اوست
حجاب یکی از احکام ارشادی اسلام است. در
این باره احادیث و روایات بسیاری موجود است. امام على علیه السّلام در
غررالحکم فرموده اند : «پوشیده و محفوظ داشتن زن مایه آسایش بیشتر و دوام
زیبایى اوست.» و در جایی دیگر می فرمایند: :«با پوشش و حجابی که برای
همسرانت قرار می‌دهی، چشم آنان را از هوس و حرام بازمی‌داری، چرا که حجاب
برای آنها ثبات بیشتری به ارمغان می آورد. از خروج بی‌حساب و بی‌رویه زنان
جلوگیری کن، زیرا مفاسدی دارد؛ و اگر می‌توانی، کاری کن که همسرانت غیر از
تو را نشناسند و با مردان رفت و آمد نداشته باشند.»
اندیشمندان دینی
نیز به ضرورت وجود حجاب در جامعه اشاره کرده اند. شهید مرتضی مطهری در
کتاب «مسئله حجاب» به این موضوع پرداخته و نوشته است:« لزوم پوشیدگی زن در
برابر مرد بیگانه یکی از مسائل مهم اسلامی است. در خود قرآن کریم درباره
این مطلب تصریح شده است. پوشیدن زن خود را از مرد بیگانه یکی از مظاهر لزوم
حریم میان مردان و زنان اجنبی است، همچنانکه عدم جواز خلوت میان اجنبی و
اجنبیه یکی دیگر از مظاهر آن است.»
در این گزارش با بانوی کارشناس مذهبی در رابطه با حجاب و دیدگاه حضرت فاطمه زهرا(س) درباره این مسئله گفتگو کردیم:
دعای افزایش برکت در خانه و مغازه
جهت رونق کاسبی :
هر
کس با ایمان این آیات را در روز پنج شنبه اول ماه با نیت خالص و توجه به
خدا و معنی آن بنویسد و آن را شخص کاسب یا تاجر آن را در منزل خود یا دکان
خود نگاه دارد رزق او و کاسبی او بسیار شود و برکت در اموال و کاسبی او به
ظهور رسد
آیات ۲۸ و ۲۹ سوره حدید :
یَا
أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ
یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَیَجْعَل لَّکُمْ نُورًا تَمْشُونَ
بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ لِئَلَّا یَعْلَمَ
أَهْلُ الْکِتَابِ أَلَّا یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِّن فَضْلِ اللَّهِ
وَأَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو
الْفَضْلِ الْعَظِیمِ
منبع : خواص آیات قرآن کریم ص ۱۶۷ و ۱۶۸
خیر و برکت اموال :
خاصیت
این آیات خیر و برکت است در اموال و اشجار و اثمار و حفظ آن از آفات و
بلایا . چون کسی را این امور مطلوب بود روزه گیرد و طهارت کند و این آیات
را در کاسه نو با نیت خالص و توجه به خدا و معنی آن بنویسد و آن را از آب
پاک پر کند و به همان آب آن آیات را بشوید و آن را در سرا یا دکان یا مزرعه
بریزد مقصود حاصل شود
عصبانیت شیطان از دعای فرج
دعا برای تعجیل فَرَج حضرت ولیّ عصر ارواحنا فداه وظیفه‌ای بزرگ بر
عهده تمامی شیعیان و دوستان ائمّه اطهارعلیهم السلام است، که می‌بایست این
سنّت پسندیده بین ایشان به صورت گسترده‌ای رواج یابد و همگان به این برنامه
مهم دینی توجّه کامل داشته باشند و یکدیگر را به آن وادار سازند و نجات
دنیا و آخرت خود را در آن ببینند.
دعای فرج، دعا برای امام زمان
دعا در حق دیگران نتیجه و اثرات مثبتی برای خود انسان دارد مخصوصا که این درخواست در مورد قلب عالم امکان حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه باشد. از طرفی وقتی انسان درخواستی داشته باشد و قلباً برای خواسته اش دعا کند در عمل هم تلاش می کند تا به آن خواسته برسد، در روایات تأکید زیادی شده است که برای ظهور دعا کنیم و علاوه بر دعا برای فراهم شدن زمینه ظهور نیز باید تلاش کرد.
تنها راه
باید دانست تنها وسیله رهایی از تنگناهای روزگار کنونی و یگانه راه بیرون شدن و آزاد گشتن از این حصار جهنّمی ظلم و بیداد و معصیت و فساد، دعای خالصانه عمومی برای آشکار شدن آن حجّت بزرگ الهی و تنها مصلح و نجات بخش آسمانی و یکتا بازمانده کاروان مردان ربّانی، حضرت بقیّةاللَّه الأعظم(عجّل اللَّه تعالی فرجه) می‌باشد.
ایشان نیازی به دعای ما ندارد بلکه نتیجه دعا در حق ایشان به خود ما برمی گردد و دعای ما برای آن حضرت از باب هدیه شخص حقیر فقیری به راد مرد بزرگواری است و تردیدی نیست که این نشانه نیاز این فقیر به بخشش آن بزرگ است و این شیوه بندگان نسبت به ارباب می‌باشد. پس دعا کردن برای تعجیل فرج امام عصر علیه السلام در حقیقت دعا برای خودمان و سودمند به حال مان می‌باشد. خود آن حضرت هم به این معنی اشاره فرمودند: أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُم. برای تعجیل فرج زیاد دعا کنید که آن فرج شماست. (کمال الدین، ج 2، ص 485)
هرگاه برای فرج امام زمانمان دعا کنیم و نزدیک شدن ظهور ایشان را از خدا بخواهیم اثر و نتیجه فراوانی از این دعا خواهیم یافت، در کتاب مکیال المکارم(131761) مرحوم آیه الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی نود مورد از آثار دعای فرج را ثبت کرده اند