بارزترین نکته وصیت‌نامه سیاسی حضرت زهرا(س)/ سرنوشت باغ‌‌های هفتگانه ام‌ّابیها

بارزترین نکته وصیت‌نامه سیاسی حضرت زهرا(س)/ سرنوشت باغ‌‌های هفتگانه ام‌ّابیها

 

افزون بر بیست روایت، وصایای حضرت فاطمه(س) را نقل کرده‌اند، علامه مجلسی درباره برخی از وصایای ایشان، روایات را مستفیضه و مانند متواتر دانسته است، وصایای حضرت(س) به دو دسته شفاهی و مکتوب تقسیم می‌شود.

در چند روایت، وصایای شفاهی حضرت فاطمه(س) پیش از شهادت نقل شده است، زمانی که ایشان از مرگ خود با خبر شد، به حضرت علی(ع) وصیت‌هایی کرد. بنا بر برخی از روایات، حضرت فاطمه(س)، پیامبر اکرم(ص) را در خواب دید و از او خبر ارتحال خود را شنید و پس از آن به حضرت علی(ع) وصایایی کرد.

هنگام وصایای شفاهی آن حضرت(س) علاوه بر حضرت علی(ع) ام ایمن و اسماء بنت عمیس و سلمی همسر ابورافع نیز حضور داشتند. حضرت وصیت کرده بود که پس از وفاتش، جز عده‌ای اندک از یاران نزدیک که از آنان نام برده است کسی باخبر نشود.

درباره وصیت مکتوب ایشان چند روایت وجود دارد. کلینی و طوسی به اسناد خود از ابوبصیر از امام امام باقر(ع) وصیت مکتوب ایشان را نقل کرده‌اند. حضرت این وصیت را مدتی پیش از شهادت بیان کرده و حضرت علی(ع) آن را نوشته است، بر اساس همین روایات، در زمان تنظیم این وصیت‌نامه، مقداد بن‌ اسود و زبیر بن عوام نیز حضور داشته‌اند.

در روایتی از ابن عباس آمده است هنگامی که حسن(ع) و حسین(ع) به حضرت علی(ع) خبر دادند حال مادرشان بد است، علی(ع) به بالین فاطمه(س) رفت و پارچه را از صورت وی کنار زد و بر بالین او وصیت‌نامه حضرت(س) را یافت. این وصیت‌نامه با شهادت بر امور اعتقادی مانند شهادت به یگانگی خدا، پیامبری حضرت محمد(ص) و شهادت به حقانیت بهشت و جهنم و قیامت) آغاز شده است، آغاز کردن وصیت‌نامه با شهادت دادن به این امور، از تعالیم رسول خدا(ص) است. گرچه این وصیت‌نامه سند محکمی ندارد، مضمون آن با مجموعه‌ای از وصایای شفاهی حضرت هماهنگ است.

در وصایای مکتوب و شفاهی حضرت(س) مطالب گوناگونی ذکر شده است، از جمله شکایت از اوضاع سیاسی و اجتماعی آن روزگار، سفارش درباره فرزندان خود، وصیت مالی و انجام دادن برخی امور دینی. این وصایا، از حیث مضمون، به شخصی و سیاسی تقسیم می‌شوند.

*وصایای شخصی

این وصیت‌ها در بردارنده موارد متعددی است از جمله:

فرزندان

در چند روایت، آن حضرت(س) درباره فرزندان خود به حضرت علی(ع) سفارش کرده است. بنا به دو روایت، در روزهای آخر عمر فاطمه(س)، پس از اظهار محبت علی(ع) و فاطمه(س) به یکدیگر، حضرت زهرا(س) به علی(ع) وصیت کرد که پس از من با امامه، دختر خواهرم زینب ازدواج کن، زیرا او برای فرزندانم مانند خود من خواهد بود، در روایت دیگری، از امام صادق(ع) آمده است: «درباره فرزندانم به نیکوکاری سفارش می‌کنم».

اسماء بنت عمیس به حضرت فاطمه(س) گفت در حبشه تابوتی دیده که بدن مرده را می‌پوشانده است، حضرت از او خواست که برای او نیز چنین تابوتی ساخته شود و اسماء در زمان حیات حضرت آن را ساخت

وسایل منزل

آن حضرت(س) ضمن وصایای خود اشاره کرده است که پرده‌ها به یکی از دو دخترش داده شود، شاید برای یادگاری، به ویژه آنکه برخی از پرده‌ها، به نوعی،‌ جزء لوازم اختصاصی زنان است، همچنین در روایتی دیگر، حضرت(س) وصیت کرده است پس از آنکه ام‌کلثوم به بلوغ رسید، وسایل خانه از آن او باشد.

ساختن تابوت

در چندین روایت اشاره شده که حضرت فاطمه(س) از پیدا بودن حجم بدن زنان به هنگام تشییع جنازه ناراحت بوده است. از این رو، وصیت کرده که برایش تابوتی ساخته شود. این روایات به دو گونه‌اند: در برخی، اصل قضیه برمی‌گردد به آنچه حضرت(س) از فرشتگان آموخته و برای حضرت علی(ع) وصف کرده بود.

بنا بر تعدادی دیگر، اسماء بنت عمیس به حضرت فاطمه(س) گفت در حبشه تابوتی دیده که بدن مرده را می‌پوشانده است، حضرت از او خواست که برای او نیز چنین تابوتی ساخته شود و اسماء در زمان حیات حضرت آن را ساخت و حضرت که پس از رحلت پیامبر(ص) تا آن روز خندان دیده نشده بود با دیدن آن تبسم و دعا کرد که خداوند اسماء را از آتش جهنم حفظ کند.

سه چیزی که حضرت زهرا (س) خیلی دوست داشتند

سه چیزی که حضرت زهرا (س) خیلی دوست داشتند
 

 

 

در روایتی حضرت فاطمه علیهاالسلام می فرمایند: حُبِّبَ إلَىَّ من دُنیاکُم ثَلاثٌ: تِلاوَةُ کِتابِ اللّه ِ و النَّظَرُ فی وَجهِ رَسولِ اللّه ِ و الإنفاقُ فی سَبیلِ اللّه ِ: از دنیاى شما محبّت سه چیز در دل من نهاده شد: تلاوت قرآن، نگاه به چهره پیامبر خدا و انفاق در راه خدا.

 

در این روایت 3 نکته مورد توجه بهترین بانوی عالم است که چه خوب است ما هم به آن ها در زندگی خود به آن استناد و عمل داشته باشیم.

تلاوت قرآن
یکی از مواردی که ما مسلمانان متأسفانه به آن کمتر توجه می کنیم، تلاوت و توجه به قرآن کریم است؛ در ظاهر بهترین نوع این کتاب را تهیه می کنیم اما در مقام تلاوت یا عمل !!! این در حالی است که خداوند حکیم در این مورد می فرماید: یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿٥٧﴾ قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ ﴿٥٨﴾ ای مردم، از سوی پروردگارتان موعظه و اندرزی برای شما آمد، کلامی و قرآنی که مایه شفای بیماری دل ها و روان ها است و چیزی که مایه هدایت و راهنمایی است و رحمت برای مومنان است. این پیامبر به مردم بگو به فضل پروردگار و به رحمت بی پایان او و این کتاب بزرگ آسمانی که جامع همه نعمت ها است باید خشنود بشوند نه به ثروت اندوزی و پست و مقام دنیا و فزونی قوم و قبیله. (سوره یونس آیات 58-57)

چه چیزی می تواند زیباتر از این باشد که بنده با خالق خود که بهترین مونس است صحبت کند، درد و دل داشته باشد آن هم با تلاوت قرآن کریم ...

چه کسی خانه ام‌ابیها(س) را آتش زد/ تعداد هجوم‌ها چند بار بود

چه کسی خانه ام‌ابیها(س) را آتش زد:تعداد هجوم‌ها چند بار بود
 

 

در دانشنامه فاطمی درباره نحوه شهادت حضرت زهرا(س) که ناشی از صدمات وارده بعد از رحلت پیامبر(ص) عنوان شده است، این چنین می‌خوانیم:

احادیث بسیاری از پیامبر(ص) نقل شده است که از مظلومیت اهل بیت(ع) و ستمی که پس از پیامبر(ص) به ایشان می‌شود، خبر داده است، در احادیثی نیز به ستمی که بر حضرت زهرا(س) می‌رود، اشاره و آن حضرت(س) مظلومه خوانده شده و از بی‌احترامی به آن حضرت(س) یاد گردیده است.

بنا بر همه منابع تاریخی و حدیثی، حضرت زهرا(س) پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) مدت کوتاهی زندگی کرد و همچنان که پیامبر(ص) خبر داده بود، نخستین کسی از اهل بیت(ع) بود که به پیامبر(ص) پیوست، در این مدت کوتاه، حوادث ناگوار بسیاری برای ایشان رخ داد که سبب آزردگی روحی شدید و لطمه‌های جسمانی آن حضرت(س) شد، به طوری که ایشان بر اثر آن حوادث، بیمار شد و از دنیا رفت.

برخی منابع اهل سنت بدون اشاره به سبب آن به بیماری فاطمه(س) و نیز به اذن خواستن خلیفه اول از ایشان برای عیادت و تلاش وی برای راضی کردن حضرت(س) اشاره کرده‌اند، حضرت(س) در وصیتش، حضور نیافتن برخی را در تشییع و نماز بر پیکرش خواستار شده و از ظلم آنان و هجوم به خانه‌ و آتش زدن در خانه‌اش و ضربت زدن به وی شکوه کرد است، با عنایت به این مطالب درباره شهادت فاطمه(س)، در اصل شهادت ایشان تردیدی نیست.

در صحیحه علی‌ بن‌ جعفر از امام کاظم(ع)، از حضرت فاطمه(س) با وصف «صدیقه شهیده» یاد شده است، در روایات دیگری به کشته شدن حضرت زهرا(س) اشاره شده است و قاتل حضرت(س) و کسانی که به هر نحوی در این امر دخالت داشته یا بدان راضی بوده‌اند، لعنت شده‌اند، همچنین کیفر سخت قاتل یا قاتلان حضرت(س) در روز قیامت نیز بازگو شده است، بنابر روایتی، کیفیت شهادت حضرت فاطمه(س) در صحیفه‌ای به املای پیامبر(ص) و خط حضرت علی(ع) پیشگویی شده و ابن‌ عباس آن را دیده است.

در پاره‌ای روایات، به صراحت سبب وفات آن حضرت(س)، ضربتی دانسته شده است که به سقط جنینی انجامید که نامش «محسن» بود، بر اساس روایتی معتبر از امام صادق(ع)، پیامبر(ص) این جنین را پیش از ولادت نامگذاری کرده بود، بنا بر روایت ابوبصیر از امام صادق(ع)، سبب وفات حضرت زهرا(س) ضربت غلاف شمشیر قُنفُذ (غلام عمر) بود که به دستور ارباب خود این کار را کرد و با این ضربت، حضرت زهرا(س) محسن را سقط کرد و شدیداً بیمار شد.

در روایت، واژه «لَکَزَهَا» وارد شده است که لغویان آن را ضربت در سینه، ضربت به جمیع جسد، یا فشار شدید به سینه یا زیر گلو معنی کرده‌اند، در روایت دیگری از امام صادق(ع)، ضمن تصریح به این مضمون، اشاره شده که رحلت حضرت(س) بر اثر ضربتی بوده که در هنگام ورود بی‌اجازه به منزل حضرت(س) بر وی وارد شده است، با توجه به این گزارش‌ها، شهادت حضرت زهرا(س) بر اثر هجوم به خانه آن حضرت(س) بوده است.

حادثه هجوم به خانه حضرت زهرا(س) را برخی به اجمال و برخی به تفصیل گزارش کرده‌اند که از حیث محتوا اختلافاتی هم دارند. در برخی گزارش‌ها، ورود بدون اجازه به خانه حضرت(س)، در پاره‌ای تصمیم خلیفه دوم به آتش‌زدن خانه و در نقلی دیگر دستور دادن وی به این کار روایت شده است، در روایت اعمش از امام صادق(ع)، از وظایف مؤمن، اظهار دوستی با اولیای خداست و برائت جستن از دشمنان ایشان و کسانی که به آل محمد (ص) ستم کرده‌اند. در وصف این گروه، جملاتی همچون «کسانی که حرمت اهل‌ بیت را هتک کردند» به کار رفته و از تصمیم آنان به سوزاندن خانه حضرت زهرا(س) خبر داده شده است.

ای بهشت قرب احمد فاطمه

به جرئت میشه گفت در مرثیه حضرت فاطمه س شعری زیباتر و سوزناکتر از این مرثیه بلند سروده شده توسط استاد سازگار ملقب به (میثم)وجود نداره 

 

ای بهشت قرب احمد فاطمه (س)

لیله القدر محمد (ص) فاطمه (س) 

 

ای خدا مشتاق یا رب یا ربت

ای سلام انبیا بر زینبت 

 

عالم خاکی محیط غربتت

آفرینش گشته گم در تربتت

 

کاروان دل روان در کوی تو

قبله جان محمد (ص) روی تو 

 

عصمت حق کوثر  پیغمبری

بلکه زهرای محمد (ص) پروری 

 

مشعل شب های احیای علی

نقش لبخندت مسیحای علی 

 

خانه کوچک پناه عالمت

عمر خلقت یک دم از عمر کمت 

 

عمر تو بالاتر از ارض و سماست

هیجده سالت اگر خوانم خطاست 

 

گرچه در این گردش لیل و نهار

زیستی با خاکیان هیجده بهار 

 

اولین نور آخرین روشنگری

هم ازل را هم ابد را مادری 

 

خلق عالم سائل و روزی خورت

لیف خرما وصله های چادرت 

 

ای سه شب بی قوت و از قوت تو سیر

هم یتیم وهم فقیر و هم اسیر 

 

وحی بی ایثار تو کامل نشد

هل اتی بی نان تو نازل نشد 

 

آن که خاک مقدمش جان همه

گفت جان من فدای فاطمه (س) 

 

ای که در تصویر انسان زیستی

کیستی تو کیستی تو کیستی 

 

فوق هر تعریف و هر تفسیر هم

پاکتر از آیه تطهیر هم 

 

ای سجود آورده بر پای تو سر

ای خدا هم از نمازت  مفتخر 

 

مرتضی را محو صحبت کرده ای

غرق در دریای حیرت کرده ای 

 

مدح تو کی با سخن کامل شود

وحی باید بر قلم نازل شود 

 

آفرینش مانده حیرانت بسی

به که نشناسد مقامت را کسی 

 

بیم دارم هر که بشناسد تو را   

در مقام بندگی خواند خدا 

 

ای دوعالم قبضه ای در مشت تو

وی زمام خلق د رانگشت تو 

 

انبیا را رهبری تو فاطمه (س)

اولیا را مادری تو فاطمه (س) 

 

خاک را فیض تو آدم می کند

فضه ات اعجاز مریم می کند 

 

بر در بیتت مقام قنبری

نیست کم از رتبه پیغمبری 

 

آسمانی ها مسلمان تواند

بنده مقداد و سلمان تواند 

 

آنچه هست و نیست فیض عام توست

خوش ترین ذکر امامان نام توست 

 

از نبی تا حضرت مهدی همه

ذکرشان یا فاطمه یا فاطمه 

 

خلق عالم بر درت  استاده اند

انبیا در محضرت استاده اند 

 

سائل بیت گلینت عالمی

بسته نبود باب احسانت دمی 

 

ای گدا با کوه غم خرسند تو

حل صد مشکل ز گردن بند تو 

 

ای مهار ناقه ات زلف عفاف

پیرهن بخشده در شام زفاف 

 

عفو را نازم که گردد بسترت

قاتلت هم نیست نومید از درت 

 

سینه تو جنت پیغمبر است

دامنت تا صبح محشر کوثر است 

 

عیسی از لطف تو صاحب دم شده

آدم از خاک رهت آدم شده 

 

اخترانت جمله ماه عالمند

دخترانت خوبتر از مریمند 

صفات انسان کامل از نظر حضرت زهرا(س)

صفات انسان کامل از نظر حضرت زهرا(س)

برخی فضیلت‌هایی که موجب سامان بخشیدن به ارتباط درونی انسان با خداوند می‌شوند، از سویی اعتقاد به ربوبیت و بی‌نیازی خداوند و از دیگر سو بندگی، نیاز و توکل انسان را در پی خواهند داشت.

مهم ترین فضائلی که در تصحیح نگرش انسان نسبت به سرانجام کار و چگونگی رفتارش مؤثر است، تعادل میان بیم و امید (خوف و رجا) است که آیات قرآن آن را مورد تأکید قرار می‌دهند.

براساس آنچه در نیایش حضرت زهرا (س) در تعقیب نماز عصر آمده است، انسان مؤمن همواره خود را در بیم و امید نگه می‌دارد، چنانکه می‌فرماید: خودم را به تو سپردم، به خاطر جنایتی که انجام دادم و بیم و امیدی که به تو دارم. تو بزرگواری هستی که امید کسی را ناامید نمی‌کنی و دعایش را بی پاسخ نمی‌گذاری. (ابن طاووس، فلاح السائل، مجلسی)

در حکمت فاطمی، بلند همتی همراه با نداشتن آرزوهای بلند، به عنوان ارزشی اخلاقی مورد تأکید قرار گرفته است. آن حضرت هر چند خواهان همه خوبی‌های حال و آینده از خداوند است «اسالک اللهم من الخیر کله عاجله و آجله ما علمت منه و ما لم اعلم»، ولی هیچگاه به دنبال آرزوهای بلند دنیایی نبوده و همیشه آماده گذر از دنیاست.

از این رو در تعقیب نماز عصر، از خداوند می‌خواهد او را تا هنگامی زنده بدارد که ادامه حیات برایش خیری به همراه داشته باشد و آنگاه که خیرش در مرگ است او را بمیراند.

همچنان از خداوند می‌خواهد تا او را در طلب آنچه برایش مقدر نشده خسته نکرده و دنیا را بزرگ‌ترین مقصود و آرزوی وی نسازد.

از جمله فضیلت‌هایی که آرامش، تعادل و کرامت نفس را به ارمغان می‌آورد، حلم، کظم غیظ، عفت، حیا، تقوا و صبر است. حضرت فاطمه (س) در نیایش‌های خود چنین فضائلی را از خداوند درخواست می‌کند از جمله آنکه در دعای روز پنج‌شنبه، تقوا و عفاف را مسئلت می‌کند و در بخشی دیگر به این نکته اشاره می‌کند که خداوند، انسان حلیم باعفاف را دوست داشته و حیا از نشانه‌های ایمان است.

همچنین آن حضرت در دعای پس از نماز مغرب، از خداوند می‌خواهد چنانکه سوء و فحشا را از یوسف دور کرد، از او نیز دور داشته و در برابر بلاها، صبر را پیشه او سازد.

حضرت فاطمه در بعد اقتصادی و برخورداری از مواهب دنیوی،‌ میانه روی در فقر و غنا، برخورداری از رزق حلال و پاکیزه، نیازمند نبودن به غیر خداوند و قانع بودن نسبت به آنچه خداوند به او روزی داده است، را مسئلت می‌کند.

در زمینه روابط خانوادگی و اجتماعی نیز به فضائلی چند اشاره می‌کند: از جمله؛ نیکی به پدر و مادر و صله رحم، آن حضرت حکمت اولی را رهایی از غصب الهی و دومی را طولانی شدن عمر و افزایش جمعیت دانسته و عدل را پیونده دهنده قلب‌ها معرفی می‌کند.

در حدیثی که ایشان از رسول اکرم (ص) روایت می‌کند بهترین مردم کسی است که از اخلاقی نیکو برخوردار بوده و نسبت به همسرش مهربان تر باشد و در حدیثی دیگر نبی اکرم (س) سخاوت را به درختی بهشتی تشبیه می‌کند که هر کس به آن بیاویزد، به بهشت رهنمون خواهد شد و در مقابل، بخل را درختی از جنبس درختان دوزخ توصیف می‌کند.

---

منبع: دانشنامه فاطمی

حروف مقطعه ، رموز قرآن

حروف مقطعه ، رموز قرآن

 

 

 اوائل سوره هایی چند از قرآن مجید اصطلاحی به نام حروف مقطعه آمده است که در اول بیست و نه (29) سوره از سور قرآن قرار دارد و بیست و شش (26) سوره از این تعداد «مکی» و سه سوره دیگر «مدنی» است .
در مورد این حروف چه در قرآن و چه در احادیث و روایات مطلبی که از حقیقت معنایی این حروف پرده بردارد نیامده است . از این رو همواره به عنوان موضوعی پیچیده باقی مانده و مفسّران قرآن درباره آنها نظریات مختلفی ارائه داده اند . نظر اکثر مفسرین اینست که قرآن به این حروف اشاره صریحی نداشته است و در قرآن کریم یا احادیث نبوی غیر از آنچه یاد شد هیچ نشانه یا حدسی که بتواند بحث پیرامون حروف مقطعه اوایل سوره ها هدفی را مشخص کند وجود ندارد.
البته باید گفت ، صحیح نیست که در قرآن چیزى یافت شود که فهم آن از ذهن ما خارج باشد در صورتى که قرآن در منتهى درجه فصاحت و بلاغت است و رهبر به سوى سعادت و سبب تکمیل نفوس مردم می باشد و آیه آیه 9 سوره بنى اسرائیل« إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ» و آیه 174 سوره نساء می فرماید: « قَدْ جاءَکُمْ بُرْهانٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکُمْ نُوراً مُبِیناً » بمجموع این کتاب شریف اشاره دارد. اگر چه می توان گفت که بعضى از مواقع بنا به اقتضاء حکمت و مصلحت برخى از مطالب در قالب بعضى از الفاظ سر بسته بیان می شود که درک آن بدون دقّت و ضمیمه مطالب دیگر بآسانى میسر نمی گردد.
و به همین دلیل مفسرین برای تحقیق درباره آنها تلاش زیادی کرده اند و به بحر عمیقی داخل گشته اند ‏، حبیب الله نوبخت نویسنده کتاب دیوان دین معتقد است که حروف مقطعه در اوائل سوره ها عنوان مطالب آن سوره هاست البته مختصر و منحوت عنوان . ولی نظریات این عده فقط نظریات فردی است و مورد قبول دانشمندان قرار نگرفته است ‏، از این رو دانشمندان این حروف را جزو اسرار و رازهای پنهانی خداوند می دانند که جز خداوند متعال و راسخین در علم ، کسی به سرّ آن ها آگاهی ندارد و همگی بر این نظر تأکید دارند که خدا به مقصود خویش آگاه تر است.« سرّ من اسرار اللَّه استاثره اللَّه بعلمه »
زان گونه پیام ها که او پنهان دارد*****یک ذرّه بصد هزار جان نتوان داد.

کشاورز شهوت

کشاورز شهوت
 

 

 

مقدّمه
گاهی کسی گناهی را مرتکب می‌شود که اگر توبه نکند مستحق عذاب آن گناه است. عذاب هر گناه هم از سنخ همان گناه در برزخ و قیامت مجسّم شده و او آن را می‌چشد. ممکن است کسی واسطه انتشار زمینه گناهی برای دیگران باشد. واسطه بودن برای گناه خود گناهی بزرگ و البتّه عجیب است. انتشار تصاویر گناه‌آلود در فضای مجازی به خصوص تصاویر غیراخلاقی یکی از نمونه‌هاست. در این زمینه باید به نکات مهمّی اشاره کنیم که در ذیل به آن می‌پردازیم.

 

اشاعه و انتشار
یکی از معانی اصلی واژه اشاعه، پخش و انتشار است. فحشاء نیز به معنای زشتی است. حال به این آیه شریفه در رابطه با اشاعه فحشاء در بین اهل ایمان دقّت کنید. قرآن کریم می‌فرماید:« إِنَّ الَّذینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُون‏ [نور/19] کسانى که دوست دارند زشتی‌ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکى براى آنان در دنیا و آخرت است و خداوند مى‌‏داند و شما نمى‌‏دانید!» چون هدف اصلی ما در این مقاله بحث در رابطه با تجسّم اعمال در برزخ و قیامت است به اثر دنیوی و اخروی این گناه و مصادیق عملی امروزی آن می‌پردازیم.

شاهراه عبور از گرفتاری بزرگ بنی آدم ا

شاهراه عبور از گرفتاری بزرگ بنی آدم ا 
 

 

ذکر یعنی یاد. ذکر و یاد در مقابل غفلت و نسیان است. غرق شدن در عوارض و حوادث و پیشامدهای گوناگون شدن و از مطلب اصلی غفلت کردن؛ این، گرفتاری بزرگ ما بنی آدم است. می خواهند این نباشد.

---

 

 

ذکر دارای معانی متعددی است که از کتاب "دعا" مشتمل بر دیدگاه آیت الله سیدعلی خامنه ای، رهبر معظم انقلاب مرور می شود:

حالا این ذکر و یاد الهی، مراحلی دارد. ما آدم ها همه در یک حدّ و در یک مرحله که نیستیم. رتبه ماها مختلف است. بعضی ها از لحاظ روحی در درجات بالا هستند؛ مثل اولیاء و انبیاء و صالحین و اهل دل و اهل معنا. بعضی ها هم هستند امثال بنده و ماها که به آن سطوح دسترسی ندارند؛ بعضی مان هم خبر نداریم از آنچه که در آن سطح است. برای همه ما ذکر هست – هم برای آنها هست، هم برای ما هست – ذکر برای آنها، همانی است که در روایت از امیرالمومنین (علیه السلام) است که فرمود:" أَلذِّکرُ مُجالسةُ المَحبوبِ"(1)؛ ذکر، همنشینی با محبوب است. این برای اولیاست. لذت ذکر برای آنها لذت همنشینی است. امیرالمومنین (علیه السلام) در یک روایت دیگر می فرماید:" أَلذکرِ لَذَّةُ المحُبِّین"؛ (2) ذکر لذت عاشقان و محبان است.

وجود حجت الهی سبب بقا خلقت بر زمین

وجود حجت الهی سبب بقا خلقت بر زمین
 

 

 

امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: زمین هیچگاه از حجت خالی نمی‌ماند، حجت خدا یا ظاهر و آشکار است یا خائف و پنهان،‌ تا حجت‌ها و برهان‌های خدا باطل نشود. بنابراین همواره باید انسان کامل در زمین وجود داشته باشد.

 وداع با دنیا
یکی از اصول اساسی مکتب تشیع این است که جهان هستی و زمین هرگز بی‌امام نخواهد بود، چه آنکه بدون وجود امام و خلیفه الهی و واسطه فیض، جریان فیض الهی در قلمرو تکوین و تشریع قطع می‌شود، در حقیقت، حیات و بقاء آن در این عالم وجود ظلی دارد و فقط در سایه وجود مقدس امام در هر عصر امکان پذیر خواهد بود، این مسأله به قدری حائز اهمیت است که امام صادق(ع) فرمود: اگر تنها دو نفر در جهان وجود داشته باشند، یکی از آن دو امام خواهد بود و آخرین کسی که می‌میرد امام است.(1)

در همین رابطه مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم در پاسخ به این سؤال که از کجا بدانیم که امام زمان(عج) وجود دارد؟ به چه دلیلی می‌توان استدلال کرد، می‌نویسد:

مبنای این اصل امور ذیل‌اند:

الف)امام واسطه فیض تکوین است
اگر امام نباشد، فیض هستی قطع شده جهان هستی فرو می‌پاشد. محمد بن فضیل می‌گوید از حضرت رضا(ع) پرسیدم: آیا روزی روی زمین بی‌امام خواهد بود؟ فرمود: نه، گفتم از امام صادق(ع) روایت شده که اگر روزی زمین بی‌امام باشد، زمین یا بندگان مورد خشم خداوند قرار می‌گیرد. فرمود: نه اصلاً زمین و بشری نمی‌ماند، همه از بین می‌رفتند.(2)

زنی که در رکاب امام زمان عج خواهد آمد

 

    زنی که در رکاب امام زمان عج خواهد آمد

 

صیانه مشاطه  

یکی از زنانی است که امام صادق علیه السلام در روایت مفضل بن عمر، از آن به عنوان همراه حضرت قائم علیه السلام نام می‌برد. 

در دولت مهدی علیه السلام سیزده زن برای معالجه زخمیان، زنده گشته، به دنیا باز می گردند که یکی از آنان صیانه است که همسر #حزقیل و آرایشگر دختر #فرعون بوده است و شوهرش حزقیل، پسر عموی فرعون و خزانه دار وی بوده است. 

به گفته او، حزقیل، همان مومنِ آل فرعون است و به پیامبر زمانش - حضرت موسی علیه السلام - ایمان آورد.  پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: "در شب معراج، در سیر میان مکه و مسجد الاقصی، ناگهان بوی خوشی به مشامم رسید که هرگز مانند آن را نبوییده ام. از جبرئیل پرسیدم که این بوی خوش چیست؟ 

گفت: ای رسول خدا! همسر حزقیل به حضرت موسی بن عمران ایمان آورده بود و ایمان خود را پنهان می کرد.

عمل او آرایشگری در حرمسرای فرعون بود. روزی مشغول آرایش دختر فرعون بود که ناگهان شانه از دست او افتاد و بی اختیار گفت: "بسم الله"

دختر فرعون گفت: آیا پدر مرا ستایش می کنی؟

گفت: نه؛ بلکه آن کسی را ستایش می کنم که پدر تورا آفریده است و او را از بین خواهد برد. دختر فرعون شتابان نزد پدر رفت و گفت: صیانه به موسی ایمان دارد.

فرعون او را احضار کرد و به او گفت: مگر به خدایی من اعتراف نداری؟ صیانه گفت: هرگز، من از خدای حقیقی دست نمی کشم و تو را پرستش نمی کنم.

فرعون دستور داد، تنور مسی را برافروختند و چون آن تنور سرخ شد، همه بچه های آن زن را در حضور او در آتش انداختند.

زمانی که خواستند بچه شیرخوارش را که در بغل داشت، بگیرند و در آتش بیندازند، صیانه منقلب شد و خواست که با زبان، از دین اظهار برائت کند که ناگاه به امر خدا، آن کودک به سخن آمد و گفت: "مادر! صبر کن تو راه حق را می پیمایی". 

فرعونیان آن زن و بچه ی شیرخوارش را نیز در آتش افکندند و سوزاندند و خاکسترشان را در این زمین ریختند و تا روز قیامت این بوی خوش، از این سرزمین استشمام می شود. 

صیانه از زنانی است که زنده می شود و به دنیا باز می گردد و در رکاب حضرت مهدی علیه السلام انجام وظیفه می‌کند.  

براستی ایمان من و تو به خدایمان چند عیار می ارزد؟!!!

 

آیا حکایت صیانه برای من و تو محل اندیشه و تأمل نیست ...؟! اغثنی یا غیاث المستغیثین 

اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج:آمین

---

کتاب موعودنامه، ص ۴۶۳. ☘️ *

 

آثار اخروی نماز

آثار اخروی نماز

 

 

نماز، عطیه ای الهی است که به عنوان فلاح مطلق«حی علی الفلاح» و بهترین عمل «حی علی خیر العمل» و ستون خیمه دین«الصلوة عمود الدین»[1] معرفی شده است. نماز عروج به قبله‎ی رفیع انسانیت «الصلوة معراج المؤمن»[2] است که تعالی روح و کسب ملکات اخلاقی و نجات از فساد و تباهی از رهگذر آن حاصل می آید «إن الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر»[3]. دریافت نشان عبودیت از رهگذر این عبادت زیبای الهی،‌ برای انسانی میسّر است که شرایط صحت و قبول و کمال این عبادت عظیم را به نحو احسن بجای آورد. وقتی عبد این عبادت الهی را «که جز بر خاشعان بزرگ می نمایاند»،‌[4] به طور شایسته به انجام رساند،‌ آثار عظیمی اعم از فردی، اجتماعی، دنیوی و اخروی را بدنبال خواهد داشت که در حقیقت ثمره و نتیجه عمل او محسوب می شود. در این نوشتار مختصر در صدد بیان همه جانبه این آثار نیستیم بلکه به برخی از آثار برزخی و اخروی این عبادت درخشان در آیات و روایات اشاره می کنیم.

آثار نماز در آیات الهی(توجه یا بی توجهی به نماز):

1. یاد کردن خدا از بنده‎ خود:
خداوند در سوره طه می فرماید:«اقم الصلوة لذکری»[5] نماز ذکر و یاد خداست. این آیه وقتی در کنار این آیه شریفه«فاذکرونی اذکُرکم .....»[6] تفسیر شود این نتیجه را افاده می کند که وقتی عبد بیاد حق باشد حق هم به یاد او خواهد بود.[7] مفسرین در ذیل آیه شریفه«فاذکرونی اذکرکم» در بیان اینکه «مراد از یاد آوری بندگان چیست؟ بیانات متنوعی را ذکر کردند که از جمله آن موارد عبارت است از:

الف: مرا در «دنیا» یاد کنید تا شما را در «جهان دیگر» یاد کنم.

ب: مرا به «دعا» یاد کنید تا شما را به اجابت یاد کنم (این استجابت می تواند هم در دنیا و هم در بزرخ و هم در قیامت نصیب بنده شود)

ج: مرا به هنگام وفور نعمت یاد کنید تا شما را در سختی ها یاد کنم(این سختی هم اعم است)[8]

دعای امام سجاد در وقت پناه بردن به خدا

دعای امام سجاد در وقت پناه بردن به خدا 
 

 

 

امام زین العابدین(ع) در بیست و هشتمین دعا از صحیفه سجادیه، به موضوع اصلی ترس از پروردگار الهی اشاره کرده‌اند. دعای امام سجاد در وقت پناه بردن به خدا را در ادامه ببینید :

 دعای امام سجاد در وقت پناه بردن به خدا
بیست و هشتمین دعا از صحیفه سجادیه با اشاره به آموزه‌های دینی پیرامون ترس از پروردگار و پناه بردن به خداوند در 12 فراز گردآوری شده است.
 
 در این گزارش می خوانیم که:
 * با دل‌بریدن از همه می‌توان قلب را از یاد غیر خدا پیراسته کرد.

* چه بسیار مردمی که از غیر خدا عزت طلبیده‌اند و ذلت نصیبشان شده و توانگری جسته‌اند، اما به تنگدستی رسیده‌‌اند.

* نیازخواهی انسانِ نیازمند از نیازمندی دیگر، نشانه کم‌خردی و کج‌اندیشی است.

* انسان دوراندیش با دیدن این موارد از امیدبستن به دیگران در امان می‌ماند و توفیق بندگی می‌یابد.

* وحدانیت و یگانگی، قدرت بی‌نیازی، کمال توانمندی، والایی و رفعت فقط از آنِ خداست.

 
وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیه‌السلام مُتَفَزِّعاً إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:

 و از دعا های آن حضرت(ع) به وقت پناه بردن به خدا:

 اللَّهُمَّ إِنِّی أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِی إِلَیک وَ أَقْبَلْتُ بِکلِّی عَلَیک وَ صَرَفْتُ وَجْهِی عَمَّنْ یحْتَاجُ إِلَی رِفْدِک

 بارخدایا به بریدنم از غیر و پیوستنم به تو خود را از هر شائبه خالص کردم، و با تمام وجود به تو رو آوردم، و از آن که نیازمند به عطای توست روی گرداندم،

ویژگی های ممتاز حضرت مسیح در قرآن

ویژگی های ممتاز حضرت مسیح در قرآن
 

 

 

در فرهنگ اسلامی نه تنها حضرت عیسی بن مریم(علیه السلام) بلکه تمام انبیاء الهی دارای کمالات رفیع اخلاقی می باشند و دامن ایشان از هر گونه ناپاکی و رذایل اخلاقی مبرا دانسته شده است.

حضرت مسیح پیامبری است که به طور معجزه آسا پا به عرصه گیتی نهاده و مورد عنایت و توجه خاص الهی بوده است. خداوند متعال در قرآن کریم با بیان حضرت او را این چنین گرامی می دارد: «وَ السَّلامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدْتُ وَ یَوْمَ أَمُوتُ وَ یَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا؛[سوره مریم، آیه 33] و سلام (خدا) بر من، در آن روز که متولّد شدم، و در آن روز که مى میرم، و آن روز که زنده برانگیخته خواهم شد!»

تعامل اسلام با ادیان توحیدی و پیروان حضرت مسیح(علیه السلام)
بر خلاف سیاست و تبلیغات گسترده ای که کمپانی های خبر پراکنی دنیا در خصوص اسلام هراسی در پی گرفته اند دین اسلام آیین دوستی و مهرورزی بوده است؛ چرا که هیچ گاه به دنبال ظلم و تعدی به حقوق سایر انسانها و مروج ستیز و جنگ با پیروان ادیان توحیدی نبوده است. کما اینکه خداوند متعال در این خصوص می فرماید: «لا یَنْهاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذینَ لَمْ یُقاتِلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَ لَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطین [ممتحنه/۸] خدا شما را از نیکى کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانى که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهى نمى کند چرا که خداوند عدالت پیشگان را دوست دارد». 

جایگاه ممتاز حضرت مسیح در فرهنگ اسلام
نگاه اسلام به حضرت مسیح(علیه السلام) یک نگاه ارزشی و اخلاقی است، به طوری که این چنین توصیف و منزلتی حتی در آیین مسیحیت مورد توجه و بیان قرار نگرفته است. علامه فقیه مرحوم کاشف الغطاء این چنین بیان می دارد اگر ما تعریف و تمجیدی که قرآن مجید در خصوص حضرت مسیح(علیه السلام) و مادر مکرمشان حضرت مریم مقدس (علیها السلام) بیان داشته را نداشتیم جهان بشریت به عظمت و قداست  حضرت مسیح(علیه السلام) دست نمی یافت، چرا که اگر قرار بود برای شناخت جایگاه و موقعیت حضرت مسیح(علیه السلام) به اناجیل رجوع می کردیم قلم شرم می نمود که در توصیف حضرت آن مطالب را بیان نماید.[1]

ایام فاطمیه امسال 1399

 

   ایام فاطمیه امسال 1399

 

ایام فاطمیه امسال دهه اول و دوم در دی ماه قرار دارد. تاریخ شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) در بین شیعه و سنی متفاوت است، به همین دلیل ایامی را برای شهادت حضرت زهرا در نظر گرفته و  زمان بین دو تاریخ را ایام فاطمیه می نامند.

ایام فاطمیه سال 99 چه روزهایی است؟

روز دوشنبه 8 دی 1399  = شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام ا… علیها (به روایتی)

[ 13 جمادی الاول 1442 هجری قمری و 28 دسامبر 2020 میلادی ]

روز یکشنبه 28 دی 1399  = شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام ا… علیها

[ 3 جمادی الثانی 1442 هجری قمری و 17 ژانویه 2021 میلادی ]

 

تاریخ شروع ایام فاطمیه و تاریخ پایان ایام فاطمیه بدین ترتیب می باشد :

از 8 دی 1399 تا 28 دی 1399 مجموعاً 20 روز (به کل این زمان ایام فاطمیه می گویند).

لازم به ذکر است ایام فاطمیه امسال روز دوشنبه 8 دی 99 برابر با شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) به روایتی فاطمیه اول شروع می شود و روز یکشنبه 28 دی 99 برابر با شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) فاطمیه دوم تمام می شود.

درباره تاریخ شهادت حضرت زهرا (س) روایات مختلف و متضاد است. از چهل روز تا شش ماه بعد از رحلت پیامبر (ص).میان علمای شیعه، دو تاریخ مشهور و مقبول است:یکی هفتاد و پنج روز بعد از رحلت پیامبر (ص) و دیگری نود و پنج روز.

با توجه به رحلت پیامبر اسلام (ص) در بیست و هشتم صفر، بنا به روایت هفتاد و پنج روز، در مورخة سیزدهم تا پانزدهم جمادی الأوّل، شهادت حضرت زهرا(س) است و این ایام را فاطمیة اوّل می خوانند.

اما بنا به روایت نود و پنج روز، شهادت حضرت(س) در سوم تا پنجم جمادی الثانی است و این ایام را فاطمیة دوم می خوانند.

 

ایام فاطمیه جمعا 6 روز می باشد، 3 روز در ماه جمادی الاول و 3 روز در ماه جمادی الثانی. بنابراین فاطمیه اول از 13 تا 15 جمادی الاول است و فاطمیه دوم از سوم تا پنجم جمادی الثانی می باشد. ظاهراً علت اینکه سه روز در هر ماه بعنوان روز شهادت آن حضرت(س) معرفی شده است به این دلیل است که این احتمال وجود دارد که ماههای قمری از رحلت پیامبر(ص) تا شهادت حضرت زهرا(س)، 29 روز بوده باشند، حال آنکه درصورت کامل بودن ماههای قبل، روز شهادت 13 جمادی الاول و یا سوم جمادی الثانی خواهد بود. چرا که طبق تقویم، حداکثر سه ماه قمری 29 روزه و حداکثر 4 ماه قمری 30 روزه می توانند پشت سر هم قرار گیرند.

ولی در عرف به دهه دوم جمادی الاول از دهم تا بیستم جمادی الاول که بنابر قول 75 روز، شهادت آن بانوی بزرگوار در آن واقع شده است دهه فاطمیه اول و به دهه اول جمادی الثانی از اول تا دهم جمادی الثانی، که طبق قول 95روز،شهادت حضرت زهرا(س) در آن واقع شده است،دهه فاطمیه دوم گفته می شود.

مصحف فاطمه(س) از نگاه امامان

مصحف فاطمه(س) از نگاه امامان
 

 

 

براى ما انسانهاى خاکى به سادگى ممکن نیست، بالاتر از آن، گوشه‏هاى بسیارى از زندگانى‏اش چون در در صدف مخفى و پنهان باقى مانده است.

مصحف فاطمه(س)، سرچشمه جوشان معنویت و دانشها که از طریق وحى بر او نازل گشته مانند قبر مطهرش رازى است که در پرده مانده و در اختیار ما خاکیان نیست. به راستى مصحف فاطمه(س) چیست؟ چه زمانى به وجود آمد؟ چه مطالبى را در بر دارد؟ و اکنون کجاست و در اختیار کیست؟ و ... پرسشهایى است که تا حدودى پاسخ آنها در این نوشتار مختصر روشن مى‏گردد.

محدثه

از نامهاى معروف فاطمه زهرا(س) محدثه است که امام صادق(ع) در سبب نامگذارى مادرش فاطمه به محدثه چنین مى‏فرماید:

انما سمیت فاطمة محدثة لان الملائکة کانت تهبط من السماء فتنادیها کما تنادى مریم بنت عمران ⁽¹⁾ اینکه فاطمه(س) به محدثه نامگذارى شد چون فرشتگان پیوسته از آسمان فرود مى‏آمدند و به فاطمه(س) خبر مى‏دادند همانطور که به مریم دختر عمران خبر مى‏دادند.

فرشتگان خطاب به فاطمه(س) این آیات را تلاوت مى‏کردند: - یا فاطمة - ان الله اصطفیک و طهرک و اصطفیک على نساء العالمین - یا فاطمة - اقنتى لربک واسجدى وارکعى مع الراکعین. ⁽²⁾

فاطمه(س) به فرشتگان خبر مى‏داد و آنان به او خبر مى‏دادند و سخنانى با یکدیگر داشتند که در یکى از شبها فاطمه به آنها گفت: آیا مریم دختر عمران بر زنان عالم برترى ندارد؟

گفتند: مریم در روزگار خویش بانوى بزرگ زنان بود ولى خداوند عز و جل تو را در عصر خویش و در عصر او بزرگ بانوى زنان قرار داده است و تو «سیدة نساء الاولین و الآخرین‏» هستى. ⁽³⁾