وبسایت فرهنگی مذهبی ابن تیهان

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیةوالنصر:آمین

وبسایت فرهنگی مذهبی ابن تیهان

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیةوالنصر:آمین

تعجیل امر فرج مولا امام عصر(عج) صلوات

طبقه بندی موضوعی
پیوندهای روزانه

اشغال نظامی خانه کعبه توسط اجداد داعش در سال 1979و ادعای مهدویت توسط محمد بن عبدالله قحطانی



مدّعی مهدویت در عربستان سعودی

«المهدی القحطانی»؛ محمد بن عبدالله قحطانی، در روز اول محرّم سال 1400 قمری، برابر با نوامبر 1979 م. خروج کرد و به همراه جهیمان ـ متّحد وی ـ مسجدالحرام را به اشغال درآوردند.

جهیمان بن محمد بن سیف العتیبی، مدت 18 سال به عنوان کارمند در گارد ملی عربستان سعودی خدمت می کرد. او در دانشگاه اسلامی مکة مکرمه در رشتة معارف دینی تحصیل کرده بود و پس از آن به دانشگاه اسلامی مدینة منوره رفت. جهیمان در مدینه با «محمد بن عبدالله القحطانی»، که از شاگردان «عبدالعزیز بن باز» ـ مفتی بزرگ عربستان ـ بود دیدار کرد.

اندکی بعد روابط میان آن دو بسیار عمیق و صمیمی شد؛ به ویژه که آنها در بسیاری از دیدگاه ها و ایدئولوژی های تندروانه بسیار نزدیک به هم بودند. آن دو، حکومت و حتی افراد جامعه را نیز تکفیر می کردند و بسیار خشک مغز بودند. همین امر نیز باعث انزوای آنها از جامعه و رد کردن مظاهر مدنیّت و شهرنشینی از قبیل رادیو، تلویزیون و نشریات شد.

محمد القحطانی با خواهر جهیمان العتیبی ازدواج کرد و همین باعث نزدیکی بیشتر آنها به هم گردید. جهیمان و دامادش مخفیانه شروع به گسترش افکار و عقاید تندروانه خود در سطحی محدود در برخی مساجد کوچک مدینة منوره کردند. این افکار و عقاید مورد قبول برخی قرار گرفت و بازتاب مثبتی در میان آنها داشت. گروهی که جهیمان آن را بنیانگذاری کرده بود، کم کم گسترش یافت تا اینکه شمار اعضای آنها به هزاران نفر رسید.

جهیمان و گروهش از هیچ تلاشی برای مخالفت و دشمنی با مقامات حاکم و مسئولان فروگذار نکردند زیرا از دیدگاه آنان، نظام حاکم بر اساس دین خداوند، حکم نمی کرد و این امر در نامه هایی که خود او یا برخی از پیروانش به رشتة نگارش در آورده اند بسیار روشن است. در این نامه ها تفکرات و دیدگاه های این گروه در مورد حکومت و خلافت بیان شده است.

پیروان جهیمان اعتقاد دارند که جامعه، باید مظاهر تمدن جدید و شهرنشینی را رها و به دور از آن زندگی کند، زیرا فساد و رذایل اخلاقی در جامعه گسترش یافته و جامعه از راه مستقیم و راه درست دور شده است. این از یک سو و از سوی دیگر، آنها بر این عقیده اند که مسلمانان نباید به حکومت هایی که بر اساس دین خداوند حکم نکرده و نواهی خداوند را نهی نمی کنند، وابستگی داشته باشند یا آن را تأیید کنند.

ادعای مهدویت:

مسلمانان اهل سنّت، بر این باورند که هر صد سال یک بار، یک تجدید کنندة دین می آید. اهل سنّت همچنین اعتقاد به آمدن مهدی موعود و منتظَر دارند و او را از خاندان پیامبر(ص) دانسته و می گویند نام او آن گونه که در روایت ها آمده، محمد است و بر این عقیده اند، که مهدی از مسجدالحرام خروج می کند و از دست دشمنان خداوند به آنجا می گریزد.

در اواخر سال 1399 ق. قحطانی به جهیمان گفت که او در خواب دیده است که مهدی منتظر موعود است! و شبه جزیرة عربستان و تمام جهان را از چنگال ستمگران آزاد می کند.

در این زمان، کم کم با نزدیک شدن قرن هجری جدید، اجزای معادله در ذهن و فکر جهیمان و دامادش محمد بن عبدالله در حال شکل گرفتن بود. این معادله تنها بیت الله الحرام را کم داشت تا این موعود مدّعی(!) به آن پناه ببرد و البته این بخش نیز بعدها تکمیل شد.

اشغال مسجدالحرام: با دمیدن پگاه اول محرم سال 1400 ق. جهیمان به همراه گروه تابع خود وارد مسجد الحرام شدند تا نماز صبح را برگزار نمایند. آنها ظاهراً در آن حال جنازه هایی را با خود حمل می کردند. و با آن صحنه سازی ها، نگهبانان مسجدالحرام را که گمان می کردند این گروه جنازه هایی با خود حمل می کنند و می خواهند پس از نماز صبح، نماز میت را آنجا بخوانند، فریب دادند. اما حقیقت این بود که آن تابوت ها چیزی جز اسلحه و فشنگ نبود. اندکی پس از نماز صبح، جهیمان و دامادش در برابر نمازگزاران حاضر در مسجدالحرام برخاستند و خبر ظهور مهدی موعود [دروغین] و گریختن او از دست دشمنان خداوند و پناه بردن او به مسجدالحرام را دادند.

جهیمان در آن روز یعنی آغاز قرن جدید هجری، دامادش، محمد بن عبدالله قحطانی، را به عنوان مهدی موعود و منتظر و تجدید کنندة دین اسلام معرفی کرد!...

جهیمان و پیروانش با آن مهدی خیالی بیعت کردند و از تمام نمازگزاران خواستند تا با او بیعت کنند. او درهای مسجدالحرام را بست و در همان زمان نامه هایی را که جهیمان قبلاً آنها را در عربستان و برخی کشورهای حاشیة خلیج فارس نوشته بود، توزیع کردند. جهیمان و افراد گروهش تمام کسانی را که داخل حرم بودند، به زور در آنجا نگه داشتند و به آنها اجازة خروج ندادند. آنها مردم را که زنان و کودکان نیز در میان آنها بودند، به مدت سه روز در آنجا نگه داشتند. پس از آن جهیمان، زنان و کودکان را آزاد کرد و تعداد قابل توجهی از مردان داخل مسجد باقی ماندند.

پایان کار: حکومت عربستان از همان لحظات نخستین تلاش می کرد این مشکل را بدون اعمال خشونت و از طریق گفت وگو حل کند و جهیمان تسلیم شود و از حرم بیرون آید و گروگان ها را آزاد کند، اما او نپذیرفت.

به این ترتیب برگزاری نماز و مراسم عبادی دیگر در مسجدالحرام تعطیل شد و نیروهای حکومتی و افراد طرفدار جهیمان و محمد بن عبدالله شروع به تیراندازی به سوی هم کردند. جنگ سختی در گرفت و مسجدالحرام در طیّ این حوادث، آسیب زیادی دید. هنگامی که کاسة صبر حکومت عربستان لبریز شد، نیروهای خود را با پشتیبانی کماندوها و نیروهای ویژه، در یک عملیات گسترده وارد کار کرد. این نیروها از تجهیزات و سلاح های بسیار پیشرفته ای برخوردار بود که جهیمان و پیروانش با آن آشنایی نداشتند. شمار زیادی از پیروان جهیمان کشته شدند و در این میان داماد جهیمان، محمد بن عبدالله نیز که آنها ادعا می کردند مهدی موعود است، کشته شد. با کشته شدن محمدبن عبدالله، ضربة سختی به پیروان جهیمان وارد آمد. آنها گمان می کردند او نمی میرد و به همین دلیل پس از کشته شدن او، دچار تزلزل شدند. در پی آن، جهیمان و بقیة پیروانش که زنده مانده بودند، تسلیم شدند. پس از مدت کوتاهی، دادگاه حکم اعدام 61 نفر از اعضای این گروه را صادر کرد و جهیمان نیز جزو محکومان به اعدام بود و این گونه داستان اشغال مسجدالحرام و ادعای مهدویت در عربستان پایان یافت.

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۳/۰۷/۱۴
محسن حسینی

نظرات  (۱)

وب متفاوت و زیبایی دارین

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی