«عباس» علیه السلام، ذکری با طراوت یا لفظی بی خاصیت؟!
نام حضرت عباس علیه السلام در میان ما بسیار تکرار می شود و بر زبان میآید زیرا به آن عالیجناب علاقه زیادی داریم. کاربرد فراوان نام ایشان در محاورات، کارزارهای نفسگیر، قسمها، دعاها، توسلات و عزاداریها نشانگر آن است که میان مردم ما و اباالفضل العباس علیه السلام رابطه زیادی وجود دارد. در عین حال نباید غافل شویم که این تکرارها، آفتخیز نیز هست و در اینجا میخواهیم قدری در این باره سخن بگوییم.
ذکر عباس، لفظ عباس
چه کسی پیدا میشود که روحیه نوپسندی نداشته باشد؟ همه ما عموماً از تکرارهای ملول کننده بیزاریم؛ بنابراین انتظار میرود که در عبادات روزانه و اذکار و دعاها نیز همینگونه باشیم؛ یعنی به حکم همین نوگرایی، باید هر بار که ذکر خدا را به زبان میآوریم، تغییری نو در روحیه و افکارمان ایجاد شود و هر نماز، تحول جدیدی به ما بدهد و حال ما بعد از هر عبادت تغییر کند؛ اما واقعیت این است که این نوشدن ها کمتر اتفاق میافتد.