کی میشود

کی می‌شود آهت بیابان را بسوزاند
سوز نگاهت باد و بوران را بسوزاند

کی می‌رسد اندوه تلخ ماجرای تو
دیری نمی‌پاید که باران را بسوزاند

خاری شود در چشم طوفان‌های بعد از این
از ریشه اندوه نیستان را بسوزاند

یک شعله از سرچشمه‌ی چشمان تو کافی است
تا هستی شب‌های عریان را بسوزاند