ابوبکر بن حسن بن علی بن ابی طالب
ابوبکر بن حسن بن علی بن ابی طالب پدرش امام
حسن ع و مادرش اُم وَلَد است. وی در ۱۰ محرم در کربلا بشهادت رسید. نام وی
بنا به مشهور ابوبکر است، ولی برخی او را عبداللّه، یا عبداللّه الاکبر
نیز نوشتهاند. به اعتقاد برخی وی و قاسم بن حسن از یک مادر بودند. به
روایت برخی منابع، امام حسین ع دخترش سکینه را به ازدواج وی در آورد.
وی
پس از برادرش قاسم بن حسن به میدان رفت. مقبره وی در مقبره دسته جمعی شهدای
هاشمیان در پایین حرم حسینی است. نام وی در زیارت ناحیه وارد گشته و
آمده‌است: «السلام علی ابی بکر بن الحسن الولی، المرمی بالسهم الردی، لعن
الله قاتله عبدالله بن عقبه الغنوی»
ابوبکر
همراه عمویش امام حسین بن علی از مدینه تا مکه و سپس به کربلا آمد و در روز
عاشورا به میدان رفت و پس از نبردی دلاورانه با تیر عبداللّه عُقْبَهْ
غَنَوی شهید شد.امام محمد باقر در حدیثی وی را عُقْبَه غَنَوی معرفی کرده است،
ولی برخی قاتل او را حرملة بن کاهل اسدی دانسته‌اند.
بنابراین احتمال می‌رود، چنان که صاحب بحارالانوار اشاره کرده است عبداللّه بن عقبه و حرمله در به قتل رساندن وی شریک بوده باشند.
ابوالفرج اصفهانی شهادت ابوبکر بن حسن را پیش از شهادت قاسم بن حسن دانسته است. ولی برخی دیگر شهادتش را پس از شهادت قاسم آورده‌اند.
مقصود شاعر نیز در شعر زیر همین ابوبکر بن حسن است:
وَ عِنْدَ غَنیٍّ قَطْرَةٌ مِنْ دِمائِنا وَ فِی اسدٍ اُخْری تُعَدُّ وَ تُذْکَرُ
در قبیله «غنی» قطره‌ای از خون ما هست [که باید انتقام بگیریم] و در قبیله «اسد» نیز خون دیگری از ما است که فراموش نمی‌کنیم.
در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه از وی چنین یاد شده است:
السَّلامُ عَلا أَبِی بَکْرِ بْنِ الْحَسَن بْنِ عَلیِّ الزَّکِیِّ الْوَلیِّ المَرْمِیِّ بالسَّهْمِ الرَّوِی لَعَنَ اللّه قاتِلَهُ عَبْدِاللّه‌ِ بْنِ عُقْبَةِ الغَنَوِیَّ.
درود بر ابوبکر فرزند [امام] حسن بن علی
پاک، یاری کننده و تیر خورده با تیر کشنده، خدا قاتل او «عبداللّه بن عقبه
غنوی» را لعنت کند.
