عقاید احمقانه محمد بن عبدالوهاب و وهابیت درمورد شیعیان وظهور امام زمان(عج)
دوشنبه, ۱۴ مهر ۱۳۹۳، ۰۷:۳۹ ب.ظ
عقاید احمقانه محمد بن عبدالوهاب و وهابیت درمورد شیعیان وظهور امام زمان(عج)
محمد بن عبد الوهاب التمیمی (۱۰۸۲-۱۱۷۰ هجری خورشیدی، ۱۱۱۵-۱۲۰۶ هجری قمری، ۱۷۰۳-۱۷۹۱ میلادی) بنیانگذار دیدگاه جدیدی در مذهب سنی حنبلی است که بعدها به نام وهابیت در میان مسلمانان و علمای سنی عربستان ریشه گرفت. وی آثار زیادی در تبیین نظریه خود نگاشته است از آن شمار است: کتاب التوحید کتاب کشف الشبهات کتاب ثلاثة الأصول. کتاب الأصول الثلاثة: وآن در معرفت خدا و معرفت دین اسلام، و معرفت رسول خداست. کتاب مختصر الإنصاف والشرح الکبیر. کتاب مختصر زاد المعاد. کتاب القواعد الأربع کتاب أصول الإیمان کتاب فضل الإسلام کتاب مسائل الجاهلیة کتاب السیرة: و آن خلاصه کتاب السیرة اثر ابن هشام است. کتاب الهدی النبوی: و آن خلاصه کتاب زاد المعاد اثر ابن القیم است. کتاب شروط الصلاة وأرکانها کتاب الکبائر کتاب نصیحة المسلمین کتاب تفسیر الفاتحة کتاب تفسیر الشهادة کتاب تفسیر لبعض سور القرآن کتاب ستة مواضع من السیرة رسالة على رد الرافضة وی در کتاب خود به نام رسالة على رد الرافضة ص33 و 34 نکته‌ای را می‌گوید که بسیار مضحک است. او می نگارد: قیل أن سبب جمعهم بین الظهرین والمغربین طول الدهر مع اختیار التأخیر فیهما هو: أنهم ینتظرون القائم المختفی فی السرداب لیقتدوا به فیؤخرون الظهر إلى العصر إلى قریب غروب الشمس فإذا یئسوا من الإمام واصفرت الشمس وصارت بین قرنی الشیطان نقروا عند ذلک کنقر الدیک فصلوا الصلاتین من غیر خشوع ولا طمأنینة فرادى من غیر جماعة ورجعوا خائبین خاسرین نسأل الله العفو والعافیة وقد صاروا بذلک وبوقوفهم بالجبل على ذلک السرداب وصیاحهم بأن یخرج إلیهم ضحکة لأولى الألباب.
برخى گفته‌اند که دلیل جمع خواندن نماز ظهر و عصر شیعیان در طول تاریخ ـ با این که مى‌توانند جدا جدا بخوانندـ این است که آن‌ها منتظر قائم مخفى شده در سرداب هستند؛ تا به او اقتدا کنند؛ پس نماز ظهر خود را تا زمان نماز عصر و نزدیکى‌هاى غروب به تأخیر مى‌اندازند و زمانى که ناامید مى‌شوند و خورشید کم کم تاریک مى‌شود، صداى همانند صداى خروس از خود درمى‌آورند و سپس هر دو نماز را با هم، بدون خشوع و آرامش و بدون جماعت، مى‌خوانند و سرشکسته و نا امید برمى‌گردند.
با این که وهابیان از تندروترین گروه‌های اسلامی اهل سنت به شمار می‌روند، مسأله مهدویت و تواتر احادیث مربوط به حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را پذیرفته و با سایر فرق مسلمانان در این خصوص، مشترکند، نیز به‌طور جدی از آن دفاع می‌کنند و آن را از عقاید رسمی خود تلقی می‌نمایند. وهابیان به رغم اعتراف به اصل «مهدویت» و ظهور مهدی موعود ـ خلیفه دوازدهم پیامبر صلی الله علیه و آله ـ در آخر الزمان ، با دیدگاه شیعیان درباره مهدی علیه السلام مخالفت دارند و به هر نحو ممکن در صدد مقابله با این اعتقاد ناب اسلامی برآمده اند. وهابیان و عموم اهل سنت ـ بر خلاف نظر برخی از دانشمندان سنی ـ می گویند : مهدی به دنیا نیامده است و در آخرالزمان، متولد شده و قیام خواهد کرد. بر این اساس وهابیان به اعتقاد شیعیان در مورد ولادت و پنهان زیستی (غیبت) امام ایراد وارد کرده و با تهمت های پوشالی در زمینه های مختلف سعی در تخریب این اعتقاد استوار دارند. علت این مساله چند مطلب می تواند باشد:
1 ـ گرایش مسلمانان جهان به تشیع، به خصوص در پرتو اعتقاد به مهدویت
2 ـ موضع گیری های سیاسی و از روی لجاجت و تعصب به علت ضدیت با شیعه و دیگر فرق اسلامی. بر این اساس در کتب و پایگاه های اینترنتی، به شدت با اندیشه منجی گرایی شیعه مخالفت می کنند و شایعات بی اساس و بی پایه ای را ترویج می کنند.
اینان در این اعتقادات از ابن تیمیه پیروی می کنند. ابن تیمیه بزرگ تئوریسین وهابیون در رابطه با حضرت ولی عصر مدعی است: حضرت در سرداب غائب شده و شیعیان جلوی درِ سرداب، منتظر او هستند. وی چنین می نگارد: و من حماقتهم أیضا أنهم یجعلون للمنتظر عدة مشاهد ینتظرونه فیها کالسرداب الذی بسامراء الذی یزعمون أنه غاب فیه، و مشاهد أخر … (منهاج السنة 1: ص44). یکی از حماقت‌های شیعیان این است که برای او (حضرت مهدی سلام الله علیه) تعدادی از مشاهد و ساختمان‌هایی را قرار داده‌اند؛ مثل سرداب سامرا و منتظر هستند از آنجا بیرون آید. در جایی دیگر می نگارد: و قد یقیمون هناک دابة – إما بغلة و إما فرسا و إما غیر ذلک – لیرکبها إذا خرج. شیعیان همواره جلوی در سرداب یک قاطری یا یک اسبی را زین شده آماده کرده‌اند تا امام زمان از سرداب بیرون بیاید و سوار آن شود و شمشیری هم آماده کرده‌اند که در خدمت حضرت مهدی باشند .
برخی از وهابیون معاصر و آن‌هایی که از اساتید دانشگاه‌ها و ایدئولوک‌های وهابی به شمار می‌روند، همین عبارت ابن تیمیه را تکرار می‌کنند. مثلاً در کتاب “فرق معاصره” ج 1، ص208 ، و مصطفی حلمی در “نظام الخلافة” ، ص267 ، محمّد علی الجندی در “نظریة الإمامة” ، ص38 و … عبارت ابن تیمیه و محمّد عبدالوهاب را ناصر العمر در کتاب “الشیعة بین الأمس و الیوم”، ص25 تکرار می‌کند. حتّی احسان الهی ظهیر (1363 – 1407 ق) از رهبران وهابیت در پاکستان می نگارد: و فی اثناء مرابطتهم لا یصلّون خشیتأ أن یخرج و هم فی الصلاة . (فرق معاصره، ج1 ، ص208 ) شیعیان در ضمن انتظار برای خروج (امام زمان در کنار سرداب) نماز را ترک می‌کنند؛ چون می‌ترسند که اگر مشغول نماز شدند، امام ظهور کند و این‌ها در حال نماز باشند (و چند دقیقه عقب بمانند)!!
روی این گونه سخنان واهی، جمعی از وهابیان پایگاه های اینترنتی برپا کرده اند و به شبهه افکنی پیرامون امام زمان، سرداب مقدس امام زمان و … پرداخته اند. همچنین از سوی 40 تن از علمای وهابی معدوم بودن (به دنیا نیامدن) حضرت صاحب الزمان را اعلام کرده و در نتیجه حکم به جواز لعن معدوم را نموده اند!!
اولا سرداب مقدسه برای شیعه قداست دارد و مکان پاکی است؛ چون محل زندگی امام هادی، امام عسکری و حضرت ولی عصر علیهما السلام و محل عبادت آن بزرگوار بوده است.
ثانیا این که حضرت صاحب الزمان در آنجا غائب شده باشد، هیچ عالم شیعی و حتی جاهل شیعی هم به این اعتراف ندارد بلکه از دروغ های برخی از علمای تندرو عامه چون ابن بطوطه و ابن تیمیه و پیروان اوست
بلکه امام زمان از آغاز ولادت بلکه در دوران حمل نیز از انظار پنهان بودند و تا قبل از ولادت آن حضرت آثار حمل مادر گرامیشان حتی بر خاندان امام عسکری علیه السلام نیز ظاهر نبوده است. و هیچ شیعه ای نگفته است که محل ظهور حضرت صاجب الزمان از سرداب است بلکه در روایات فراوانی محل ظهور ایشان را بیت الله الحرام معرّفی کرده اند. کتاب معجم احادیث المهدی ، ج1 ، ص 364 بیش از پنجاه تن از شیعه و سنی را نام برده است که نقل کرده است که محل ظهور حضرت مهدی نه سامرا است و نه کربلا و نه سرداب است ؛ بلکه محل ظهور حضرت در مکه و بین رکن و مقام در مسجد الحرام در مکه معظمه است. جالب این است که خود احمد بن حنبل در مسندش ، ج6 ، ص316 و ابن داود در سنن اش ، ج4 ، ص107 و ابن أبی شیبه در المصنف ، ج15 ، ص45 احادیثی آورده‌اند که ظهور و قیام حضرت مهدی در مکه کنار بیت الله الحرام و بین رکن و مقام است.
منبع:دانشنامه مهدویت
محمد بن عبد الوهاب التمیمی (۱۰۸۲-۱۱۷۰ هجری خورشیدی، ۱۱۱۵-۱۲۰۶ هجری قمری، ۱۷۰۳-۱۷۹۱ میلادی) بنیانگذار دیدگاه جدیدی در مذهب سنی حنبلی است که بعدها به نام وهابیت در میان مسلمانان و علمای سنی عربستان ریشه گرفت. وی آثار زیادی در تبیین نظریه خود نگاشته است از آن شمار است: کتاب التوحید کتاب کشف الشبهات کتاب ثلاثة الأصول. کتاب الأصول الثلاثة: وآن در معرفت خدا و معرفت دین اسلام، و معرفت رسول خداست. کتاب مختصر الإنصاف والشرح الکبیر. کتاب مختصر زاد المعاد. کتاب القواعد الأربع کتاب أصول الإیمان کتاب فضل الإسلام کتاب مسائل الجاهلیة کتاب السیرة: و آن خلاصه کتاب السیرة اثر ابن هشام است. کتاب الهدی النبوی: و آن خلاصه کتاب زاد المعاد اثر ابن القیم است. کتاب شروط الصلاة وأرکانها کتاب الکبائر کتاب نصیحة المسلمین کتاب تفسیر الفاتحة کتاب تفسیر الشهادة کتاب تفسیر لبعض سور القرآن کتاب ستة مواضع من السیرة رسالة على رد الرافضة وی در کتاب خود به نام رسالة على رد الرافضة ص33 و 34 نکته‌ای را می‌گوید که بسیار مضحک است. او می نگارد: قیل أن سبب جمعهم بین الظهرین والمغربین طول الدهر مع اختیار التأخیر فیهما هو: أنهم ینتظرون القائم المختفی فی السرداب لیقتدوا به فیؤخرون الظهر إلى العصر إلى قریب غروب الشمس فإذا یئسوا من الإمام واصفرت الشمس وصارت بین قرنی الشیطان نقروا عند ذلک کنقر الدیک فصلوا الصلاتین من غیر خشوع ولا طمأنینة فرادى من غیر جماعة ورجعوا خائبین خاسرین نسأل الله العفو والعافیة وقد صاروا بذلک وبوقوفهم بالجبل على ذلک السرداب وصیاحهم بأن یخرج إلیهم ضحکة لأولى الألباب.
برخى گفته‌اند که دلیل جمع خواندن نماز ظهر و عصر شیعیان در طول تاریخ ـ با این که مى‌توانند جدا جدا بخوانندـ این است که آن‌ها منتظر قائم مخفى شده در سرداب هستند؛ تا به او اقتدا کنند؛ پس نماز ظهر خود را تا زمان نماز عصر و نزدیکى‌هاى غروب به تأخیر مى‌اندازند و زمانى که ناامید مى‌شوند و خورشید کم کم تاریک مى‌شود، صداى همانند صداى خروس از خود درمى‌آورند و سپس هر دو نماز را با هم، بدون خشوع و آرامش و بدون جماعت، مى‌خوانند و سرشکسته و نا امید برمى‌گردند.
با این که وهابیان از تندروترین گروه‌های اسلامی اهل سنت به شمار می‌روند، مسأله مهدویت و تواتر احادیث مربوط به حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را پذیرفته و با سایر فرق مسلمانان در این خصوص، مشترکند، نیز به‌طور جدی از آن دفاع می‌کنند و آن را از عقاید رسمی خود تلقی می‌نمایند. وهابیان به رغم اعتراف به اصل «مهدویت» و ظهور مهدی موعود ـ خلیفه دوازدهم پیامبر صلی الله علیه و آله ـ در آخر الزمان ، با دیدگاه شیعیان درباره مهدی علیه السلام مخالفت دارند و به هر نحو ممکن در صدد مقابله با این اعتقاد ناب اسلامی برآمده اند. وهابیان و عموم اهل سنت ـ بر خلاف نظر برخی از دانشمندان سنی ـ می گویند : مهدی به دنیا نیامده است و در آخرالزمان، متولد شده و قیام خواهد کرد. بر این اساس وهابیان به اعتقاد شیعیان در مورد ولادت و پنهان زیستی (غیبت) امام ایراد وارد کرده و با تهمت های پوشالی در زمینه های مختلف سعی در تخریب این اعتقاد استوار دارند. علت این مساله چند مطلب می تواند باشد:
1 ـ گرایش مسلمانان جهان به تشیع، به خصوص در پرتو اعتقاد به مهدویت
2 ـ موضع گیری های سیاسی و از روی لجاجت و تعصب به علت ضدیت با شیعه و دیگر فرق اسلامی. بر این اساس در کتب و پایگاه های اینترنتی، به شدت با اندیشه منجی گرایی شیعه مخالفت می کنند و شایعات بی اساس و بی پایه ای را ترویج می کنند.
اینان در این اعتقادات از ابن تیمیه پیروی می کنند. ابن تیمیه بزرگ تئوریسین وهابیون در رابطه با حضرت ولی عصر مدعی است: حضرت در سرداب غائب شده و شیعیان جلوی درِ سرداب، منتظر او هستند. وی چنین می نگارد: و من حماقتهم أیضا أنهم یجعلون للمنتظر عدة مشاهد ینتظرونه فیها کالسرداب الذی بسامراء الذی یزعمون أنه غاب فیه، و مشاهد أخر … (منهاج السنة 1: ص44). یکی از حماقت‌های شیعیان این است که برای او (حضرت مهدی سلام الله علیه) تعدادی از مشاهد و ساختمان‌هایی را قرار داده‌اند؛ مثل سرداب سامرا و منتظر هستند از آنجا بیرون آید. در جایی دیگر می نگارد: و قد یقیمون هناک دابة – إما بغلة و إما فرسا و إما غیر ذلک – لیرکبها إذا خرج. شیعیان همواره جلوی در سرداب یک قاطری یا یک اسبی را زین شده آماده کرده‌اند تا امام زمان از سرداب بیرون بیاید و سوار آن شود و شمشیری هم آماده کرده‌اند که در خدمت حضرت مهدی باشند .
برخی از وهابیون معاصر و آن‌هایی که از اساتید دانشگاه‌ها و ایدئولوک‌های وهابی به شمار می‌روند، همین عبارت ابن تیمیه را تکرار می‌کنند. مثلاً در کتاب “فرق معاصره” ج 1، ص208 ، و مصطفی حلمی در “نظام الخلافة” ، ص267 ، محمّد علی الجندی در “نظریة الإمامة” ، ص38 و … عبارت ابن تیمیه و محمّد عبدالوهاب را ناصر العمر در کتاب “الشیعة بین الأمس و الیوم”، ص25 تکرار می‌کند. حتّی احسان الهی ظهیر (1363 – 1407 ق) از رهبران وهابیت در پاکستان می نگارد: و فی اثناء مرابطتهم لا یصلّون خشیتأ أن یخرج و هم فی الصلاة . (فرق معاصره، ج1 ، ص208 ) شیعیان در ضمن انتظار برای خروج (امام زمان در کنار سرداب) نماز را ترک می‌کنند؛ چون می‌ترسند که اگر مشغول نماز شدند، امام ظهور کند و این‌ها در حال نماز باشند (و چند دقیقه عقب بمانند)!!
روی این گونه سخنان واهی، جمعی از وهابیان پایگاه های اینترنتی برپا کرده اند و به شبهه افکنی پیرامون امام زمان، سرداب مقدس امام زمان و … پرداخته اند. همچنین از سوی 40 تن از علمای وهابی معدوم بودن (به دنیا نیامدن) حضرت صاحب الزمان را اعلام کرده و در نتیجه حکم به جواز لعن معدوم را نموده اند!!
اولا سرداب مقدسه برای شیعه قداست دارد و مکان پاکی است؛ چون محل زندگی امام هادی، امام عسکری و حضرت ولی عصر علیهما السلام و محل عبادت آن بزرگوار بوده است.
ثانیا این که حضرت صاحب الزمان در آنجا غائب شده باشد، هیچ عالم شیعی و حتی جاهل شیعی هم به این اعتراف ندارد بلکه از دروغ های برخی از علمای تندرو عامه چون ابن بطوطه و ابن تیمیه و پیروان اوست
بلکه امام زمان از آغاز ولادت بلکه در دوران حمل نیز از انظار پنهان بودند و تا قبل از ولادت آن حضرت آثار حمل مادر گرامیشان حتی بر خاندان امام عسکری علیه السلام نیز ظاهر نبوده است. و هیچ شیعه ای نگفته است که محل ظهور حضرت صاجب الزمان از سرداب است بلکه در روایات فراوانی محل ظهور ایشان را بیت الله الحرام معرّفی کرده اند. کتاب معجم احادیث المهدی ، ج1 ، ص 364 بیش از پنجاه تن از شیعه و سنی را نام برده است که نقل کرده است که محل ظهور حضرت مهدی نه سامرا است و نه کربلا و نه سرداب است ؛ بلکه محل ظهور حضرت در مکه و بین رکن و مقام در مسجد الحرام در مکه معظمه است. جالب این است که خود احمد بن حنبل در مسندش ، ج6 ، ص316 و ابن داود در سنن اش ، ج4 ، ص107 و ابن أبی شیبه در المصنف ، ج15 ، ص45 احادیثی آورده‌اند که ظهور و قیام حضرت مهدی در مکه کنار بیت الله الحرام و بین رکن و مقام است.
منبع:دانشنامه مهدویت
