غدیر، پیام رهایى



غدیر، پیام رهایى

غدیر، ادامه بعثت است براى شکستن بت‏هاى فکر و دل، براى عبور از خودپرستى به خداپرستى، براى بیرون آمدن از اسارت خویش و رسیدن به آزادگى حقیقى که در سایه عبودیت حاصل مى‏شود.

غدیر، کمال نبوت است و دنباله خطى که پیامبر ترسیم کرده؛ تا هر چه رنگ و بوى تعصب را بشوید و هرچه دیوار تبعیض را بکوبد.

غدیر، اتمام نعمت است و دست‏خدا بر سر اهالى زمین تا با عدالت علوى، باقیمانده رسوم جاهلیت را بشکند، هرزه‏هاى شرک و نفاق را برچیند و خون طاغوت‏هاى جدید را بریزد.

غدیر، پایان رسالت است و على علیه‏السلام مولا مى‏شود تا پرچم پیامبر را پس از او به دست بگیرد و لباس رزم بپوشد براى آزادى بندگان خدا.

پاى غدیر، سرنوشت معنویت شیعه رقم مى‏خورد و پیام آسمانى توحید، به کسانى که خدا را نه با زبان، که با مشاهده جان دریافته‏اند، مى‏رسد.

در گرماى بیابان، بر ریگ‏هاى تفتیده، بشر را به کسانى سپرده‏اند که جامع صفات نیکویند؛ در تنهایى، مرد عبادت و در میدان، مرد رشادت، در علم بى‏نظیر و در عمل بى‏بدیل.

در آخرین حج پیامبر، در نقطه جدایى کاروان‏ها، اسوه حکومت، معرفى مى‏شود تا زمام‏داران آینده، مشقِ خویش را بدانند و راه خویش را بیابند.

غدیر، نه تنها در حجه‏الوداع پیامبر، که بارها رخ داده بود؛ در دعوت «عشیره الاقربین»، در «لیله المبیت»، در غزوه خندق

پاى برکه‏هاى غدیر، وصیت پیامبر نوشته مى‏شود:«کتاب خدا و اهل بیتم را به یادگار گذاشته‏ام تا در کوره‏راه‏هاى زندگى، گمراه نشوید. درس مساوات و برادرى را میان شما به یادگار گذاشته‏ام. شما با هم برادرید؛ خدایتان یکى و پدرتان یکى است؛ همه شما از آدمید و آدم از خاک است. عرب و عجم بر یکدیگر برترى ندارند؛ بهترین شما باتقواترین شماست».

«رسوم جاهلیت، باطل است دیگر. شیطان از این آب و خاک ناامید شده است.» در عطش‏زارِ دوردست، در آتشْ باران، وصیت پیامبر نوشته مى‏شود؛ اما کجایند کسانى که گردن نهند به پذیرش آن!

غدیر، بارها اتفاق افتاده بود

غدیر، در امتداد مدینه است.

غدیر، نه تنها در حجه‏الوداع پیامبر، که بارها رخ داده بود؛ در دعوت «عشیره الاقربین»، در «لیله المبیت»، در غزوه خندق.

غدیر، نه تنها در حجه‏الوداع پیامبر، که بارها شنیده شده بود؛ در «حدیث منزلت»، در حدیث «شهر علم»، در آیه‏هاى ولایت.

غدیر، روزِ بعد از روز بعثت نیست؛ غدیر روز اسلام است؛ از صبح تا شب؛ تمام دقیقه‏هایش، منطبق‏اند بر دقیقه‏هاى روز بعثت.

 

میثم امانى

منبع:tebyan.net