نمونه ای از اخلاق والای امام صادق علیه السّلام
نمونه ای از اخلاق والای امام صادق علیه السّلام
امام صادق علیه السّلام به مرتبه بزرگی از اخلاق والای اسلامی و انسانی دست یافته بود. امام علیه السّلام به واسطه همین اخلاق خوب، که امتداد اخلاق بزرگ منشانه جدّش رسول خدا- که همین اخلاق موجب برتری او بر سایر پیامبران گردیده بود - توانسته بود دل های مردم را به دست آورده، و عواطف و محبّت آنان را به خود جلب نماید.
نشانه این مکارم اخلاق و بلندطبعی آن حضرت، این بود که به کسانی که به ایشان بدی روا می داشتند، خوبی و احسان می نمود. روایت شده است در ایام حج، یکی از حاجیان به گمان اینکه همیان یا کیسه پول خود را گم کرده است، به جست وجوی آن پرداخت و چون در مسجد پیامبر جز امام صادق که مشغول نماز بود کسی را ندید و آن حضرت را نمی شناخت، در آن حضرت درآویخت که تو همیان مرا برداشته ای.
امام با کمال مدارا و نرمی به او گفتند:
در همیان تو چه بوده است؟ مرد گفت هزار دینار. امام هزار دینار به او دادند
و مرد به راه خود رفت. وقتی به منزل خود رسید همیان خود را یافت. به مسجد
بازگشت و به جهت معذرت، به نزد امام رفت و هزار دینار را به آن حضرت تقدیم
کرد. امام علیه السّلام از قبول آن پول خودداری کرده و فرمودند: «چیزی که
از دست من خارج شده است، دیگر به دست من بازنمی گردد» مرد مات و مبهوت شد و
پرسید:
این شخص کیست؟ به او گفتند: این جعفر صادق است. مرد همین طورکه
می رفت با نهایت تحسین می گفت: بلی، چنین افعالی از چنین کسانی سر می
زند[1].
این شرافت و اصالت امام صادق علیه
السّلام و اخلاق والای آن حضرت بود که ایشان را واداشت تا مرد را تصدیق
نموده و پول را به او بدهند.
امام صادق علیه السّلام فرموده اند: مروّت ما اهل بیت، بخشش درباره کسانی است که به ما ظلم کرده اند[2].
امام
صادق علیه السّلام همواره باران اخلاق کریمانه اش را بر حاضران مجلس خود
می بارید تا جایی که مردی از اهل سنت در وصف مجلس آن حضرت گفته است: «به
خدا مجلسی را چون مجلس همنشینی با او پربار ندیدم»[3].
-----------------------------------------
پی نوشت ها
[1] الامام جعفر الصادق/ 48.
[2] خصال/ 11.
[3] اصول کافى 2/ 657.
منبع:
پیشوایان هدایت، ج 8، ص: 35
hawzah.net
نگار جهانشاهی