من از اشکی که میریزد ز چشم یار میترسم
من از اشکی که میریزد ز چشم یار میترسم
از آن روزی که مولایم شود بیمار میترسم!
همه ماندیم در جهلی شبیه عهد دقیانوس
من از خوابیدن مهدی درون غار میترسم!
رها کن صحبت یعقوب و کوری و غم و فرزند
من از گرداندن یوسف سر بازار میترسم!
همه گویند این جمعه بیا اما درنگی کن
از اینکه باز عاشورا شود تکرار میترسم!
سحر شد آمده خورشید اما آسمان ابریست
من از بی مهری این ابرهای تار میترسم!
تمام عمر خود را نوکر این خاندان خواندم
از آن روزی که این منصب کند انکار میترسم!
طبیبم داده پیغامم بیا دارویت آماده است
از آن شرمی که دارم از رخ عطار میترسم!
شنیدم روز وشب از دیده ات خون جگر ریزد
من از بیماری آن دیده خونبار میترسم!
به وقت ترس و تنهایی، تو هستی تکیه گاه من
مرا تنها میان قبر من نگذار میترسم!
دلت بشکسته از من لکن ای دلدار رحمی کن
که از نفرین و از عاق پدر بسیار میترسم!
هزاران بار رفتم از درت شرمنده برگشتم
زهجرانت نترسیدم ولی این بار میترسم!
دمی وصلم ، دمی فصلم، دمی قبضم، دمی بستم
من از بیچارگی آخر این کار میترسم!
جهان را قطره اشکی می کند ویران
من از اشکی که میریزد ز چشم یار میترسم...
مهدی بقایی
الهم عجل لولیک الفرج.آمین
https://atamalek.ir/thread-2764.html
شعر بسیار زیبایی بود
التماس دعا دارم از شما