احادیثی ناب و خواندنی درباره یقین

امام صادق علیه السلام:
اَلرَّوحُ وَ الرّاحَةُ فِى الرِّضا وَ الیَقینِ وَ الهَمُّ وَ الحَزَنُ فِى الشَکِّ وَ السَّخَطِ؛
خوشى و آسایش، در رضایت و یقین است و غم و اندوه در شکّ و نارضایتى.
(مشکاةالأنوار، ص 34)
امام صادق(ع) می فرمایند:
لا یَستَیقِنُ القَلبُ اَنَّ الحَقَّ باطِلٌ اَبَدا وَ لا یَستَیقِنُ اَنَّ الباطِلَ حَقٌّ اَبَدا
هرگز دل به باطل بودن حق و به حق بودن باطل یقین نمى کند
امام صادق علیه السلام :
حُرِمَ الحَریصُ خَصلَتَینِ وَ لَزِمَتهُ خَصلَتانِ: حُرِمَ القَناعَةَ فَافتَقَدَ الرّاحَةَ وَ حُرِمَ الرِّضا فَافتَقَدَ الیَقینَ؛
حریص
از دو خصلت محروم شده و در نتیجه دو خصلت را با خود دارد: از قناعت محروم
است و در نتیجه آسایش را از دست داده است، از راضى بودن محروم است و در
نتیجه یقین را از دست داده است.
(بحارالانوار، ج70، ص161)
امام على علیه السلام :
إنَّ المُؤمِنَ مَن یُرى یَقینُهُ فی عَمَلِهِ، وَ المُنافِقُ مَن یُرى شَکُّهُ فی عَمَلِهِ؛
در عمل مؤمن یقین دیده مى شود و در عمل منافق شک.
(عیون الحکم والمواعظ، ص152)