وبسایت فرهنگی مذهبی ابن تیهان

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیةوالنصر:آمین

وبسایت فرهنگی مذهبی ابن تیهان

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیةوالنصر:آمین

تعجیل امر فرج مولا امام عصر(عج) صلوات

طبقه بندی موضوعی
پیوندهای روزانه


  احادیثی درباره خشم


1- پیامبر صلى الله علیه و آله:
اَلا اِنَّ خَیرَ الرِّجالِ مَن کانَ بَطىءَ الغَضَبِ سَریعَ الرِّضا؛
بدانید که بهترین انسان ها کسانى هستند که دیر به خشم آیند و زود راضى شوند.
نهج الفصاحه ص 243 ، ح 469


2- پیامبر صلى الله علیه و آله:
ما تَجَرَّعَ عَبدٌ جُرعَةً اَفضَل عِندَ اللّه  مِن جُرعَةِ غَیظٍ کَظَمَها اِبتِغاءَ وَجهِ اللّه ؛
انسان هیچ جرعه اى ننوشید که نزد خدا از جرعه خشمى که براى رضاى خدا فرو خورد بهتر باشد.
نهج الفصاحه ص 697 ، ح 2628

 

3- پیامبر صلى الله علیه و آله:
إنّ الغضب من الشّیطان و إنّ الشّیطان خلق من النّار و إنّما تطفا النّار بالماء فإذا غضب أحدکم فلیتوضّأ.

خشم از شیطان و شیطان از آتش آفریده شده است و آتش با آب خاموش مى شود، پس هرگاه یکى از شما به خشم آمد، وضو بگیرد.
نهج الفصاحه ص 286 ، ح 660


4- پیامبر صلى الله علیه و آله:
اَلصَّرعَةُ کُلُّ الصَّرعَةِ الَّذى یَغضبُ فَیَشتَدُّ غَضَبُهُ وَ یَحمَرُّ وَجهُهُ وَ یَقشَعِرُّ شَعرُهُ فَیَصرَعُ غَضَبَهُ؛ 
کمال دلیرى آن است که کسى خشمگین شود و خشمش شدّت گیرد و چهره اش سرخ شود و موهایش بلرزد، امّا بر خشم خود چیره گردد.
نهج الفصاحه ص 549 ، ح 1872

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ دی ۹۷ ، ۰۹:۰۹
محسن حسینی


هشدار امام علی (ع) به انسان‌های مغرور



 

 مولای متقیان، امام علی (ع) در بخشی از خطبه 223 کتاب شریف نهج البلاغه و به هنگام تلاوت آیه 6 سوره انفال-که این آیه به انسان در مورد مغرور بودن در برابر پروردگار هشدار می دهد-می فرماید: برهان گناهکاران نادرسترین برهان ها است و عذرش از توجیه هر فریب خورنده ای بی اساس تر و خوشحالی آنها از نداشتن آگاهی است.

سپس امام در ادامه می فرماید: ای انسان چه چیز تو را بر گناه جرات داده است؟ و در برابر پروردگارت مغرور ساخته؟ و بر نابودی خود علاقمند کرده؟ آیا بیماری تو را درمانی نیست؟ و خواب زدگی تو بیداری ندارد؟ چرا آنگونه که به دیگران رحم می کنی، به خود رحم نمی کنی؟

سپس امام با کلامی هشدار دهنده به انسان های مغرور ادامه می دهد: چه بسا کسی را در آفتاب سوزان می بینی بر او سایه می افکنی یا بیماری را می نگری که سخت ناتوان است، از روی دلسوزی بر او اشک می ریزی.اما چه چیز تو را بر بیماری خود بی تفاوت کرده؟ و بر مصیبت های خود شکیبا و از گریه بر حال خویشتن باز داشته است؟ در حالی که هیچ چیز برای تو عزیز تر از جان نیست.چگونه ترس از فرود آمدن بلا شب هنگام تو را بیدار نکرده است؟ که در گناه غوطه ور و در پنجه قهر الهی مبتلا شده ای؟ پس سستی دل را با استقامت درمان کن و خواب زدگی چشمانت را با بیداری از میان بردارو اطاعت خدا را بپذیر و با یاد خدا انس بگیر.

 

منبع: afkarnews.ir


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ آذر ۹۷ ، ۱۰:۰۱
محسن حسینی


خداوند در روز قیامت به چه کسانی غضب می کند؟ 



 

در این مطلب به هشت فردی که در روز قیامت، دشمن‏ترین افراد نزد خداوند خواهند بود اشاره شده است.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در کلامی ارزشمند هشت فردی که در روز قیامت، دشمن‏ترین افراد نزد خداوند خواهند بود را بیان فرموده‌اند.


رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی‏ لله‏ علیه‏ و ‏آله:
هشت تن هستند که در روز قیامت، دشمن‏ترین کسان نزد خداوند خواهند بود:

1-دروغگویان

2-مستکبران

3-کسانی که کینه برادرشان را در سینه نگه می‏‌دارند و چون آنان را ببینند برایشان سوگند می‌‏خورند [که دوستشان دارند].


4-کسانی که، چون به سوی خدا و پیامبرش خوانده شوند، درنگ کنند و کُندی نمایند و چون به سوی شیطان و کارهایش خوانده شوند، بشتابند.


5-حرام خواران کسانی که هرگاه آزمندی دنیا برایشان جلوه‏ گر شود، آن را با سوگندهایشان، برای خود حلال می‏‌شمرند؛ گرچه بدان حقی نداشته باشند.
6-سخن‏‌چینان

7-تفرقه ‏اندازان میان برادران

8-کسانی که برای بی ‏گناهان، لغزش می‏‌جویند و می‏‌تراشند

خدای رحمان و عزّ وجلّ، اینان را پلید می‌شمارد.


متن حدیث:
ثَمانِیَةٌ أبغَضُ خَلیقَةِ اللّه‏ِ إلَیهِ یَومَ القِیامَةِ: السَّقّارونَ؛ وهُمُ الکَذّابونَ، وَالخَیّالونَ؛ وهُمُ المُستَکبِرونَ، وَالَّذینَ یَکنِزونَ البَغضاءَ لاِءِخوانِهِم فی صُدورِهِم فَإِذا لَقوهُم حَلَفوا لَهُم، وَالَّذینَ إذا دُعوا إلَی اللّه‏ِ ورَسولِهِ کانوا بِطاءً وإذا دُعوا إلَی الشَّیطانِ وأمرِهِ کانوا سِراعا، وَالَّذینَ لا شَرِفَ لَهُم طَمَعٌ مِنَ الدُّنیا إلاَّ استَحَلّوهُ بِأَیمانِهِم وإن لَم یَکُن لَهُم بِذلِکَ حَقٌّ، وَالمَشّاؤونَ بِالنَّمیمَةِ، وَالمُفَرِّقونَ بَینَ الأَحِبَّةِ، وَالباغونَ البُرَآءَ الرُّخصَةَ. اُولئِکَ یَقذَرُهُمُ الرَّحْمنُ عَزَّ وجَلَّ.


منبع:«تاریخ دمشق، ج. ۷، ص. ۸۶»

jahannews.com
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ آذر ۹۷ ، ۱۰:۴۸
محسن حسینی


  آیا نباید به غیر خدا اعتماد کرد؟



 

در تعالیم دین اسلام توصیه شده است که به غیر خدا تکیه نکنید؛ چرا که همه خیرات به دست او است

 

اعتماد به پیامبر (ص) و مؤمنان نیز می‌تواند در راستای اعتماد به خدا باشد و نیز اعتماد عرفی و عادی به انسان‌هایی که در جامعه وجود دارند، منافاتی با اعتماد به خدا ندارد، بلکه آن اعتمادی به دیگران مذموم است که انسان از نقش خدا در زندگی‌اش غافل شده و دیگران را همپای خدا تصور کند.

پرسش
آیا در آموزه‌های دینی آمده است که به هیچ کس غیر از خدا اعتماد نکنید؟ اگر چنین است، لطفاً کمى در باره آن شرح دهید.
 
آیاتی از قرآن بیانگر آن است که نباید به غیر خدا اعتماد کرده و تنها باید به او توکل کرد. لطفاً کمی در باره این موضوع توضیح دهید؟

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۴ آذر ۹۷ ، ۱۲:۲۵
محسن حسینی


احادیثی در باب شکرگزاری از خداوند 



 

حدیث (1) قال الصادق علیه السلام :
لَوْ کَانَ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى عِبَادَةٌ تَعَبَّدَ بِهَا عِبَادُهُ الْمُخْلَصُونَ أَفْضَلَ مِنَ الشُّکْرِ عَلَى کُلٍّ لَأَطْلَقَ لَفْظَةً فِیهِمْ مِنْ جَمِیعِ الْخَلْقِ بِهَا فَلَمَّا لَمْ یَکُنْ أَفْضَلُ مِنْهَا خَصَّهَا مِنْ بَیْنِ الْعِبَادَاتِ وَ خَصَّ أَرْبَابَهَا فَقَال‏ وَ قَلِیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُور

اگر نزد خداوند عبادتى بهتر از شکرگزارى در همه حال بود که بندگان مخلصش با آن عبادتش کنند ، هر آینه آن کلمه را درباره همه خلقش به کار مى برد ، اما چون عبادتى بهتر از آن نبود از میان عبادات آن را خاص قرار داد و صاحبان آن را ویژه گردانید و فرمود : «واندکى از بندگان من سپاسگزارند».
مصباح الشریعه ص 24 و ص 25

 

_____________________________

حدیث (2) قال رسول الله صلى الله علیه و آله :
اَلطّاعِمُ الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ الصائمِ المُحتَسِبِ ، و المُعافَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المُبتَلَى الصّابِرِ ، و المُعطَى الشاکِرُ لَهُ مِن الأجرِ کَأجرِ المَحرومِ القانِعِ؛
سیرِ سپاسگزار اجرش همانند روزه دارى است که براى خدا روزه مى گیرد ، تندرستِ سپاسگزار همانند آن اجرى را دارد که بیمارِ شکیبا و بخشنده سپاسگزار همان اجر را دارد که تنگدست قانع .

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 94 ، ح1

 

_____________________________

حدیث (3) قال الحسین علیه السلام :
شُکرُکَ لِنِعمَةٍ سالِفَةٍ یَقتَضى نِعمَةً آنِفَةً؛
شکر تو بر نعمت گذشته، زمینه ساز نعمت آینده است.

نزهة الناظر و تنبیه الخاطر ص80

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ آذر ۹۷ ، ۱۸:۱۰
محسن حسینی


رازهای پنهان در سوره "حمد"



چرا برای اموات حمد میخوانیم؟ چرا هفت حرف در سوره ی حــمــد نیست؟ 7 راز پنهان در سوره "حمد" که از آن بی خبر هستید

 قیصر روم برای یکی از خلفای بنی عباس، در ضمن نامه ای نوشت:
ما در کتاب انجیل دیده ایم که هرکس از روی حقیقت، سوره ای بخواند که خالی از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام میکند، و آن هفت حرف عبارتند از:
« ث ، ج ، خ ، ز ، ش ، ظ ، ف »


ما هر چه بررسی کردیم، چنین سوره ای را در کتاب های تورات و زبور و انجیل نیافتیم، آیا شما در کتاب آسمانی خود، چنین سوره ای را دیده اید؟

خلیفه عباسی دانشمندان را جمع کرد، و این مسئله را با آنها در میان گذاشت، آنها از جواب آن درماندند، سر انجام این سوال را از امام هادی (علیه السلام) پرسیدند.

آن حضرت در پاسخ فرمودند:
آن سوره ، سوره « حــمد » است، که این حروف هفتگانه در آن نیست...

پرسیدند: فلسفه ی نبودن این هفت حرف، در این سوره چیست؟

حضرت فرمودند:
1) حرف « ث » اشاره به « ثبور » ( هلاکت )
2) حرف « ج » اشاره به « جحیم » ( نام یکی از درکات دوزخ )
3) حرف « خ » اشاره به « خبیث » (ناپاک)
4) حرف « ز » اشاره به « زقوم » (غذای بسیار تلخ دوزخ )
5) حرف « ش » اشاره به « شقاوت » ( بدبختی )
6) حرف « ظ » اشاره به « ظلمت » ( تاریکی )
7) حرف « ف » اشاره به « آفت » است.

️خلیفه ، این پاسخ را برای قیصر روم نوشت.


قیصر پس از دریافت نامه، بسیار خوشحال شد، و به اسلام گروید، و در حالی که مسلمان بود از دنیا رفت.

منبع:

شرح شافیه ابی فراس ، مطابق نقل منتخب التواریخ ، ص 795 ...
afkarnews.com
 

 
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ آذر ۹۷ ، ۱۰:۵۳
محسن حسینی

 


  آیا در زمان اهل‌بیت استفاده از جانماز مرسوم بوده است؟



 

پرسش
در زمان اهل‌بیت چیزی به اسم جانماز بود؟ مستحبات و مکروهاتی دارد؟ و آیا حدیث معتبری در فضیلت نشستن زیاد یا نشستن بر روی سجاده و جانماز وجود دارد؟


پاسخ اجمالی
واژه «جانماز» به معنای حصیر و هر نوع زیراندازی است که بر روی آن نماز خوانده و سر به سجده می‌گذارند، که به صورت‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. معادل آن در زبان عربی واژه «سجّاده» و «خمره» است[1] که به حصیر و یا سجاده کوچکی که از شاخه درخت خرما بافته و دوخته شده باشد، گفته می‌شود.[2]


در برخی روایات اشاره شده است که اهل‌بیت(ع) از سجّاده بزرگ و جانماز کوچک برای خواندن نماز استفاده می‌کردند:
1. پیامبر(ص) از همسر خود خواست که سجّاده‌ای به ایشان بدهد.[3]
2. ابن عمر می‌گوید که رسول الله(ص) بر روی خمره نماز می‌خواند.[4]
3. پیامبر(ص) بر روی سجاده‌ می‌نشست.[5]
4. پیامبر(ص) به ام ‌أیمن گفتند که سجاده را از مسجد برای ایشان بیاورد.[6]
5. امام صادق(ع) فرمود: پدرم جانماز کوچکی خواست. وقتی در آوردن آن تأخیر شد، حضرت مشتی ریگ برداشت و آن‌را روی فرشی که بر آن نماز می‌گزارد ریخت و سپس سجده نمود.[7]

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۶ آذر ۹۷ ، ۰۷:۲۶
محسن حسینی


پرهیز از سوء ظن



 

یکی از عواملی که بنیان هر جامعه ای را متزلزل کرده و حتی می تواند فرو پاشد، همانا «سوء ظن» افراد نسبت به یکدیگر است، به خصوص این که این عنصر زهرآگین به جامعه کوچک خانواده راه پیدا کند؛ قرآن مجید در رابطه با اجتناب از این صفت زشت اخلاقی می فرماید: «یا ایهَا الَّذینَ آمَنُوا اجتَنِبوا کثیرًا مِنَ الظَّنّ انَّ بَعضَ الظَّنّ»؛[1] ای کسانی که ایمان آورده اید! از بسیاری از گمان ها بپرهیزید؛ چرا که بعضی از گمان ها، گناه است.»[2]

 

گمان بد، نه تنها به طرف مقابل و «حیثیت و آبروی» او، لطمه وارد می کند و روح «بی اعتمادی» را در جامعه کوچک خانواده سایه افکن می نماید، بلکه برای صاحب آن نیز بلای بزرگی است که همانند خُوره او را آزار می دهد و دنیایی وحشت ناک و آکنده از غربت را برای او فراهم می سازد. اسلام اجازه نمی دهد هر کسی با این کار با آبروی دیگران بازی می کند و جهنّمی نیز برای خویش به وجود آورد.


رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در حدیثی می فرماید: «خداوند خون و مال و آبروی مسلمان را بر دیگران حرام کرده و همچنین گمان بد درباره او بردن را.»[3]

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۴ آذر ۹۷ ، ۰۸:۵۵
محسن حسینی


  نمونه ای از اخلاق والای امام صادق علیه السّلام 



 

امام صادق علیه السّلام به مرتبه بزرگی از اخلاق والای اسلامی و انسانی دست یافته بود. امام علیه السّلام به واسطه همین اخلاق خوب، که امتداد اخلاق بزرگ منشانه جدّش رسول خدا- که همین اخلاق موجب برتری او بر سایر پیامبران گردیده بود - توانسته بود دل های مردم را به دست آورده، و عواطف و محبّت آنان را به خود جلب نماید.

 

نشانه این مکارم اخلاق و بلندطبعی آن حضرت، این بود که به کسانی که به ایشان بدی روا می داشتند، خوبی و احسان می نمود. روایت شده است در ایام حج، یکی از حاجیان به گمان اینکه همیان یا کیسه پول خود را گم کرده است، به جست وجوی آن پرداخت و چون در مسجد پیامبر جز امام صادق که مشغول نماز بود کسی را ندید و آن حضرت را نمی شناخت، در آن حضرت درآویخت که تو همیان مرا برداشته ای.

 

امام با کمال مدارا و نرمی به او گفتند: در همیان تو چه بوده است؟ مرد گفت هزار دینار. امام هزار دینار به او دادند و مرد به راه خود رفت. وقتی به منزل خود رسید همیان خود را یافت. به مسجد بازگشت و به جهت معذرت، به نزد امام رفت و هزار دینار را به آن حضرت تقدیم کرد. امام علیه السّلام از قبول آن پول خودداری کرده و فرمودند: «چیزی که از دست من خارج شده است، دیگر به دست من بازنمی گردد» مرد مات و مبهوت شد و پرسید:

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۱ آذر ۹۷ ، ۰۹:۵۷
محسن حسینی
 


  8 اصل اخلاقی پیامبر اکرم (ص) در ارتباط با

مسائل اجتماعی و رفتاری



 
پیامبر اکرم(ص) با وجود علوّ مقام و درجاتش، در برخورد با کودکان با خوش خلقی و حتی در بسیاری از موارد، مزاح و شوخی برخورد می کرد. در روایتی از انس نقل شده است: گاهی من با برادر کوچکم به نزد پیامبر شرف یاب می شدیم. آن حضرت در برخورد با آن کودک، مزاح می کرد و می فرمود: «یا ابا عمیر ما فعل النُّغَیر» (ابوطلحه انصاری کودکی به نام اباعمیر داشته که پرنده کوچکی همانند گنجشک ـ که در عربی نُغیر نامیده می شود ـ داشته و این پرنده که برای او عزیز بوده می میرد و پیامبر برای مزاح با او چنین می فرمودند (اصبهانی، 1998م، ج 1، ص 154).

پرداختن به سیره عملی و شیوه زندگی انبیا و اولیاء الله و آشنایی با ارزش های اخلاقی و انسانی آنها می تواند انسان گم شده در وانفسای دنیای مدرن با ارزشهای التقاطی و متناقض نجات بخش باشد.

 

شایسته ترین الگو

پیامبر اعظم(ص) به دلیل داشتن «خُلقٍ عَظیم[1]» و «رَحمَةٌ لِلعَالَمین[2]»، نمونه و الگوی مکارم اخلاقى براى تمام انسان ها در تمام دوران ها بوده است. آن حضرت به عنوان بهترین و کامل ترین اسوه ی راستین بشریّت، نسبت به تمام مردم بسیار دلسوز، صمیمی و مهربان بود. در راستای متخلق بودن به اخلاق و کردار کریمانه بود که حضرت در طول 23 سال نبوت توانست، دل های گمراه بسیاری را شیفته مکتب اسلام کند.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۶ آذر ۹۷ ، ۱۳:۳۱
محسن حسینی


گزیده ای از زندگی  بابرکت حضرت محمد (ص)



 

نام: محمد بن عبد الله

حضرت محمد (ص) در تورات و برخى کتب آسمانى «احمد» نامیده شده است. آمنه، دختر وهب، مادر حضرت محمد (ص) پیش از نامگذارىِ فرزندش توسط عبدالمطلب به محمّد، وى را «احمد» نامیده بود.

کنیه حضرت محمد (ص): ابوالقاسم و ابوابراهیم.

 

القاب حضرت محمد (ص): رسول اللّه، نبى اللّه، مصطفى، محمود، امین، امّى، خاتم، مزّمل، مدّثر، نذیر، بشیر، مبین، کریم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشّر، منذر، مذکّر، یس، طه‏ و...

 

 منصب حضرت محمد (ص): آخرین پیامبر الهى، بنیان‏گذار حکومت اسلامى و نخستین معصوم در دین مبین اسلام.

 

تاریخ ولادت حضرت محمد (ص): روز جمعه، هفدهم ربیع الاول عام الفیل برابر با سال 570 میلادى (به روایت شیعه). بیشتر علماى اهل سنّت تولد آن حضرت را روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاول آن سال دانسته ‏اند.

 

عام الفیل، همان سالى است که ابرهه، با چندین هزار مرد جنگى از یمن به مکه یورش آورد تا خانه خدا (کعبه) را ویران سازد و همگان را به مذهب مسیحیت وادار سازد؛ اما او و سپاهیانش در مکه با تهاجم پرندگانى به نام ابابیل مواجه شده، به هلاکت رسیدند و به اهداف شوم خویش نایل نیامدند. آنان چون سوار بر فیل بودند، آن سال به سال فیل (عام الفیل) معروف گشت.

 

محل تولد حضرت محمد (ص): مکه معظمه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى).

 

نسب پدرى حضرت محمد (ص): عبدالله بن عبدالمطلب (شیبة الحمد) بن هاشم (عمرو) بن عبدمناف بن قصّى بن کلاب بن مرّة بن کعب بن لوىّ بن غالب بن فهر بن مالک بن نضر (قریش) بن کنانة بن خزیمة بن مدرکة بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان.


حضرت محمد (ص) روایت شده است که هرگاه نسب من به عدنان رسید، همان جا نگاه دارید و از آن بالاتر نروید. اما در کتاب‏هاى تاریخى، نسب آن حضرت تا حضرت آدم(ع) ثبت و ضبط شده است که فاصله بین عدنان تا حضرت اسماعیل، فرزند ابراهیم خلیل الرحمن(ع) به هفت پشت مى‏رسد.

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ آذر ۹۷ ، ۱۰:۴۱
محسن حسینی


  میلاد رسول اکرم (ص)



 

روز هفتم فرا رسید.«عبد المطلب‏»،براى عرض سپاسگزارى به درگاه الهى گوسفندى کشت و گروهى را دعوت نمود و در آن جشن با شکوه،که از عموم قریش‏دعوت شده بود،نام فرزند خود را«محمد»گذارد.وقتى از او پرسیدند:چرا نام فرزند خود را محمد انتخاب کردید،در صورتى که این نام در میان اعراب کم سابقه است؟گفت:خواستم که در آسمان و زمین ستوده باشد.

 

 

درباره‏ میلاد رسول اکرم  «حسان بن ثابت‏»شاعر رسول خدا چنین مى‏گوید:

 


فشق له من اسمه لیجله فذو العرش محمود و هذا محمد
آفریدگار،نامى از اسم خود براى پیامبر خود مشتق نمود.از این جهت(خدا) «محمود»(پسندیده)و پیامبر او«محمد»(ستوده)است و هر دو کلمه از یک ماده مشتقند و یک معنى را مى‏رسانند.


قطعا،الهام غیبى در انتخاب این نام بى‏دخالت نبوده است.زیرا نام محمد،اگر چه در میان اعراب معروف بود،ولى کمتر کسى تا آن زمان به آن نام نامیده شده بود.طبق آمار دقیقى که بعضى از تاریخ نویسان بدست آورده‏اند،تا آن روز فقط شانزده نفر به این اسم نامگذارى شده بودند.

 

چنانکه شاعر درباره میلاد رسول اکرم می گوید:

ان الذین سموا باسم محمد من قبل خیر الناس ضعف ثمان 

کسانى که به نام محمد،پیش از پیامبر اسلام نام گذارى شده بودند،شانزده نفر بودند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ آذر ۹۷ ، ۰۷:۳۲
محسن حسینی


نگاهی به زندگی امام جعفر صادق(ع)



 

امام جعفر صادق(ع)، امام ششم شیعیان، در هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری قمری در مدینه متولد گردید. کنیه ایشان ابو عبدالله و لقبشان صادق می باشد. پدر ارجمندشان امام باقر و مادرش ام فروة است.

 

اسماء و القاب امام صادق(علیه السلام)
نام آن حضرت جعفر و لقب شاخص ایشان حضرت «صادق» است، اگر چه القاب دیگرى همانند فاضل و صابر، و طاهر هم داشته اند، لقب صادق را حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) براى آن حضرت انتخاب فرمودند، مرحوم مجلسى در جلد 47 بحار الانوار صفحه 8 روایتى بدین مضمون نقل کرده است:
«امام زین العابدین(علیه السلام) از پدرش و او از جدش امیر المؤمنین(علیه السلام) نقل کرده که فرمود: پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) فرمود: وقتى که فرزند من جعفر بن محمد بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب متولد شد، او را صادق نام گذارید، زیرا در اولاد او کسى همنام او خواهد بود که به ناحق دعوى امامت مى کند، و او را کذاب (جعفر کذاب) خواهند گفت.

 

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ آذر ۹۷ ، ۱۹:۴۸
محسن حسینی


  امشب چه شبی است...؟! 



 

امشب، جبرئیل امین، دستی در نور و دستی در آینه دارد. شبی است که آفتاب حجاز، سر از مشرق روشنایی برمی ‏آورد و این شب بی ‏سحر را فرمان هجرت می‏ دهد.

امشب چه شبی است، شب بی‏ تکرار عبداللّه‏ و اینک، از او فرزندی خواهد آمد که جهان را بر پله اول خراجش نهادند تا او بپذیرد و آسمان را طفیلی آستانش گذاشتند تا قدرش، عالمی را حیران نماید. مردی می ‏آید تا بهار، بر قدم‏هایش بوسه زند و پرنده ‏های یخ‏بسته پاییز، بار دیگر سرود میلادش را تکثیر کنن و حجاز، از نوازش دستانش، این شهرت پنهان را از او هدیه گیرد.

او می ‏آید تا غبار را از پیراهن انسانیت بتکاند و تبسم خود را بر آینه‏ ها حک کند.

می ‏آید تا پرده از راز پنهان خلقت براندازد و لبانش، کلام خدا را به پهنه گیتی آواز دهد.

می آید تا نخلستان‏ها، آمدنش را سرک بکشند و دختران به ناحق دفن شده، از او عزت و شکوه گیرند.

آری! امشب محمد صلی ‏الله‏ علیه‏ و ‏آله می ‏آید تا آوازهای شادی و شور، از حنجره خشک و ماسیده مکه پخش شود و جهان، طلوع تازه‏ای را بنگرد؛ طلوعی را که هیچ آفتابی توان خلقش را ندارد.

مکه امروز بر صدر خبرهاست.

مکه، شهری است که فرشتگان الهی، به هم نشانش می‏دهند.


زود، از مهر پدر بی‏بهره ماند تا رحمه للعالمین شد

محمد صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله می‏ آید؛ اما چه زود از نعمت مهر پدر و مادر محروم می‏شود! حال که خداوند اراده کرده تا معجزه‏ای بی‏بدیل را به خلق عرضه کند، چه جای شگفتی است، اگر دست تمام عوامل دنیوی را کوتاه کند؟! بگذار حبیب ما از مهر والدین، بی‏بهره باشد تا ما، خود محبت را بر او عرضه کنیم و او را از رحمت لبریز نماییم تا رحمه‏للعالمین شود.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ آذر ۹۷ ، ۱۰:۲۰
محسن حسینی


شرح شهادت امام رضا (ع) در منابع اسلامی



 

در روایتی از اباصلت آمده است: «مأمون، امام رضا (ع) را فراخواند و آن حضرت را مجبور کرد از انگور بخورد. آن حضرت به واسطه آن انگور مسموم شد.»


درباره نحوه شهادت امام رضا (ع)، بیشتر عالمان شیعه و همچنین تعداد زیادی از علمای اهل سنت، قائل هستند که آن حضرت مسموم و شهید شده است. البته درباره عامل شهادت امام هشتم، اختلاف‌نظرهایی وجود دارد؛ اما قول مشهور این است که آن حضرت، توسط «مأمون» خلیفه عباسی مسموم و به شهادت رسید.


برخی از علمای اهل سنت بر این نظرند که مأمون، امام رضا (ع) را مسموم نکرده است و برای این گفته خود دلائلی هم ذکر می‌کنند. از جمله آن دلائل این است که مأمون دختر خود را به همسری امام جواد (ع) درآورد. مأمون به برتری امام رضا (ع) در برابر علما استدلال می‌کرد. بعد از درگذشت امام رضا (ع) مأمون بسیار ناراحت و غمگین بود و...
در ادامه خواهیم گفت که به هیچ یک از دلائل در این رابطه نمی‌توان استناد کرد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۶ آبان ۹۷ ، ۱۸:۱۴
محسن حسینی