خداوند به حضرت داوود(ع)در باب گله از بندگانش میفرماید

خداوند به حضرت داوود(ع)در باب گله از بندگانش میفرماید

 

یا داود لو یعلم المدبرون عنی انتظاری لهم ورفقی بهم وشوقی إلى ترک معاصیهم لماتوا شوقا إلی ولتقطعت أوصالهم لمحبتی یا داود هذه إرادتی بالمدبرین عنی فکیف بالمقبلین علی

خداوند متعال فرموده: «ای داود! اگر کسانی که به من پشت کردند می دانستند من( خدا) چگونه انتظار آنان را می کشم و چگونه با آنان مدارا می کنم و چقدر به ترک گناهانشان مشتاقم، هرآینه از شدت شوق به من می مردند و بند بند وجودشان از محبت من پاره پاره می شد.» (2)