آقا مرا ببخش

رنجانده ام دوباره دلت را...

مرا ببخش...

آبی ترین کرانه ی دریا...

مرا ببخش...

می خواستم که خوب بمانم برای تو...

ناخواسته بد شدم آقا...

مرا ببخش...

رنگی ندارد این غزلِ کهنه پیش تو...

زیباترین قصیده ی دنیا...

مرا ببخش...

دل گیر می شوی ز من و دم نمی زنی...

شرمنده ام، همیشه و هر جا...

مرا ببخش...

تو تکیه گاه محکم اندوه من شدی...

سنگ صبور این دل تنها...

مرا ببخش...

روشن نموده ای شبِ این بی ستاره را...

ای مثل ماه روشن و زیبا...

مرا ببخش...

این است حرف آخر من، ای همیشه خوب...

عذرم قبول می کنی آیا؟...

مرا ببخش...

 

شاعر:نفیسه مقدادی